พวกกล้อมแกล้ม "แผลงๆแต่สร้างสรรค์"

[somchai]

ตอนนี้ผมคิดว่าจังหวัดที่มีคนแผลงๆ "แผลงๆ แต่สร้างสรรค์" ในสิ่งที่ถูกที่ควร เรียกว่า แผลงๆแล้วรวย แผงๆ แล้วหนี้ลดลง น่าจะเป็น "กลุ่มเกษตรกรคลื่นลูกใหม่ระยอง" ที่นำเอาความแผลงๆ แต่สร้างสรรค์ที่ยังไม่เคยมีใครทำมาประยุกต์ใช้ในสวนของตัวเอง

มีเกษตรกร ที่ไหนบ้างที่ขวานขวายออกมาหาประสบการณ์ ที่มาหานั้นไม่ได้มีสิ่งที่เหมือนของตัวเอง จะเรียกว่า "ล้มเหลว" ในบางเรื่องก็เป็นได้ เช่น ไม้ผลที่ปลูกนั้น หากเปรียบกันแล้ว เทียบกับของผู้ที่มาหาความรู้ไม่ได้เลย ไม้บางชนิดก็ไม่ได้มีแปลงให้เป็นตัวอย่างให้เห็น

แต่ทำไม คนกลุ่มนี้จึงต้องมาศึกษาเรียนรู้ในบางสิ่งบางอย่างถึงที่นี่ ?

สวนของคนแผลงๆ แต่สร้างสรรค์แต่ละคนที่เดินตามแนวทาง "อินทรีย์นำ เคมีเสริม ตามความเหมาะสม ของพืชแต่ละชนิด" จะเป็นที่ยืนยันได้สำหรับ คนที่อยากจะแผลงๆ แต่สร้างสรรค์ แต่ยังกล้าๆ กลัวๆ

อีกอย่างสำหรับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สมาชิก ที่เข้ามาอบรมเรียนรู้ในแต่ละรุ่นนั้น ทั้งนักศึกษาก็ดี หรือเกษตรกรตัวจริงก็ดี เมื่อจบการเรียนการสอนแล้ว ได้นำแนวทางวิชาที่เรียน หรือ วิธีทำปุ๋ยสูตรต่างๆนั้น กลับไปใช้ในส่วนของตัวเองหรือไม่ ? ตรงนี้สำคัญมาก ในการสานต่อแนวทางเกษตรแบบ " อินทรีย์นำ - เคมี เสริม" หากยังไม่มั่นใจ ลองสอบถามผู้ที่ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งด้วย....... น่าจะดีครับ

"แนวทางที่ดี + บุคคลากรที่เยี่ยม" เพียงสองสิ่งนี้ ไม่อาจทำให้ทุกคน หายจน หรือ รวยขึ้น ในพริบตาได้ หากตัวเกษตรเองไม่ช่วยตัวเองเสียก่อน

จำนวนครั้งของสมาชิกที่เปิดเวปเข้ามาอ่าน มีจำนวนมากกว่าหลายๆ เวปรวมกันเสียอีก การที่ยังกล้าๆ กลัวๆ ที่จะเปิดใจ เข้ามาถาม หรือ มาขอคำแนะนำ จาก ผู้ใดก็แล้วแต่ ตอนนี้อยู่ที่ตัวท่านแล้วละครับว่า จะทำการเกษตรไปในแนวทางใด ที่จะทำให้ชีวิตของท่านประสบความสำเร็จได้

ผู้ที่เดินตามแนวทาง "สีสันชีวิตไทย" ในแต่ละจังหวัดนั้น ประสบความสำเร็จเป็นที่น่าพอใจ แต่ยังสื่อให้อีกหลายๆ คนรู้ไม่ได้ (ตาสีตาสา) แบบนี้จะทำเช่นไร หรือ อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย หากต้องการข้อมูลมายืนยัน ต้องทำอย่างไร ?

ตรงจุดนี้ หากแสดงทางสื่ออินเตอร์เน็ตได้ น่าจะได้ พวก "แผลงๆ แต่สร้างสรรค์" เพิ่มอีกเยอะนะครับ


อ้าว .... แล้วผมมายุ่งอะไรด้วยละเนี่ย เรื่องของใครก็ของใครนี่นา



สมชาย กลิ่นมะพร้าวเผา

[kimzagass]

ปลงเสียเถอะสมชาย คำพระท่านว่า "กฺมมุนา วฺตตี โลโก กุ๊กกุ๊ก...."

วันนี้เพราะอยากให้จึงให้ ให้ของดีของถูกต้อง ให้แล้วเขาไม่รับก็เรื่องของเขา แต่เราก็จะยังให้ต่อไป...... เมื่อเรามั่นใจว่า ถ้าลดต้นทุนที่สูญเปล่าได้ย่อมหมายถึงกำไรที่เพิ่มขึ้น....... เคยมีสถิติ ต้นทุนการเพาะปลูกพืชอยู่ที่ "ค่าปุ๋ย 30 % - ค่าสารเคมี 30 % - ค่าแรง 20 %" รวมเบ็ดเสร็จเป็น 80 % ของต้นทุนทั้งหมด แบบนี้ หากลดต้นทุนลงได้เพียง 50% แม้จะขายได้ในราคาเดิมก็เท่ากับได้กำไรเพิ่มขึ้นแล้ว

เคยถามผู้บริหารโครงการเกษตรกรคลื่นลูกใหม่ (ความรู้พื้นฐารน อนุปริญญา - ปริญญาตรี) ว่า.
....."แนวคิดการลดต้นทุนแบบนี้ น่าจะเป็นมูลเหตุจูงใจให้กลุ่มเกษตรกรคลื่นลูกใหม่เกิดความสนใจไหม ?"

คำตอบ : ส่วนใหญ่พวกเขาทุกคนทำ ปุ๋ย/ฮอร์โมน/สารสมุนไพร เป็นหมดแล้ว ทุกวันนี้ก็ทำใช้อยู่ เขาจึงไม่สนใจ.....

เคยถามอาจารย์สอนระดับมหาวิทยาลัยว่า...... "หลักสูตรการทำ ปุ๋ย/ฮอร์โมน/สารสมุนไพร เพื่อใช้กับพืชแบบนี้ มีความสำคัญที่นักศึกษาภาควิชาเกษตรควรต้องรู้ไว้หรือไม่ ?"

คำตอบ : น่าสนใจอย่างมากๆ เพราะหลักสูตรนี้ไม่มีสอน ไม่ว่าจะระดับปริญญาใดก็ตาม ก็ขึ้นอยู่กับตัวนักศึกษาเอง ที่จะเห็นความสำคัญของวิชานี้มากน้อยแค่ไหน


เคยถามปราชญ์ชาวบ้าน - เกษตรกรดีเด่นระดับชาติว่า...... "ถ้าเกษตรกรทำปุ๋ยใช้เองได้ ทำปุ๋ยสูตรที่ตรงกับพืชจริงๆ นอกจากจะได้ผลผลิตดีขึ้น ทั้งปริมาณและคุณภาพ แล้วยังช่วยลดต้นทุนได้อีกด้วย แบบนี้น่ะ จะดีไหม ?"

คำตอบ : ดี ดีมากด้วย ปัญหามันอยู่ที่เกษตรกรไม่มีเวลามาเรียน เพราะทุกวันงานในไร่ในสวนก็ล้นมือจนทำไม่ทันอยู่แล้ว....


คติประจำใจลุงคิม คติหนึ่ง คือ "จงอย่าพิจารณาความดี ความสามารถ ของตัวด้วยตัวเอง..."

ที่พูดว่า :
......ผลผลิตเพิ่ม ต้นทุนลด อนาคตดี.....
......ต้นทุนลด เท่ากับ กำไรเพิ่ม........
......ทำอย่างเดิม เท่ากับ ได้น้อยกว่าเดิม.....
......ทำน้อย เท่ากับ ได้มาก...............
......อินทรีย์ นำ - เคมี เสริม - ตามความเหมาะสม ของพืชที่ปลูก......
...... ฯ ล ฯ ..............................
จึงกลายเป็น "คิดเอง - ถามเอง - ตอบเอง" ทั้งสิ้น

สมชายว่ามั้ย ?
ทุกวันนี้ ...... ถ้าเราทำอะไรแล้วว่ามันถูก แต่สังคมว่ามันผิด มันก็ต้องผิด ..... ขณะเดียวกัน ถ้าเราทำอะไรแล้วว่ามันผิด แต่สังคมว่ามันถูก มันก็ต้องถูก.....

จึงเกิดคำว่า "จิ้งจกเปลี่ยนสี.....น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ.....รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง.....รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี.....วีรบุรุษคือคนที่ตายไปแล้ว.....

คตินี้ ใครทำได้-รวย...... ใครทำไม่ได้-จน

ทุกครั้ง ทุกรุ่น ทุกกลุ่ม ที่เคยไปเรียนที่ไร่กล้อมแกล้ม ความเข้มข้นของเนื้อหาสไตล์ "โหด - มัน - ฮา" สอนทุกอย่าง บอกทุกเรื่อง แบบไม่หวงสูตร ..... ก่อนจากกัน สรุปให้สั้นๆ ว่า "ทุกข้อมูลที่คุณได้ไป มีเพียง 1 เท่านั้น.....เป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้องกลับไปต่อยอดให้เป็น 2 - 4 ถึง 100 - 1,000 และเรื่อยๆ ไป ด้วยตัวเอง ณ แปลงเกษตรของคุณเอง .....

ลุงคิมมั่นใจว่า "เมื่อคนเคยมาเรียนแล้วกลับไปทำ เมื่อกลับไปทำครั้งแรกต้องมีปัญหา เมื่อมีปัญหาก็ต้องถามพวกที่เคยมาเรียนด้วยกัน เมื่อถามพวกที่เคยมาเรียนเคยกันแล้วไม่ได้คำตอบ ก็ต้องถามมาที่ลุงคิม....." ปรากฏว่า ประมาณ 1,000 คน มีโทรกลับมาถามเพียง 1 คนเท่านั้น แล้วคนที่โทรมาถามนี้ก็เป็น "ทำคนเดียว" ด้วย เคยถามย้อนว่า คนอื่นมีปัญหาแบบนี้บ้างไหม ? คำตอบคือ ไม่มีใครทำเลย

ทั้งๆที่สอน (เล่าประสบการณ์ตรง) แล้วว่า..... เรื่องเกษตรมันมีข้อมูลรายละเอียดปลีกย่อยเยอะมากๆ ๆๆ ๆๆ ตลอดเรื่องมีแต่ภาษาอังกฤษ วิธีการเรียนให้รู้เรื่องต้องเรียนแบบ "รวมกลุ่ม" นั่นคือ ....

...... "ช่วยกันจด - ช่วยกันจำ-ช่วยกันคิด" คงไม่มีใครที่สามารถจดจำรายละเอียดทุกอย่าง ทุกขั้นตอนได้ทั้งหมดด้วยการเรียนเพียงวันเดียว เพราะฉนั้น เมื่อกลับไปแล้วขอให้หันหน้าเข้ากัน ปรึกษากัน ช่วยกันลองผิดลองถูก เชื่อเถอะ แค่ครั้งสองครั้งเดี๋ยวก็เป็นเอง.....หรือไม่ก็ ได้ประสบการณ์จากการลองผิดลองถูกแล้วย้อนกลับมาที่นี่อีกครั้ง มาเรียนซ้ำอีกรอบ 2 รอบ 3 รอบ แล้วทุกอย่างจะถึงบางอ้อเอง...."

แปลกนะ สมชาย.... คนที่กลับมาเรียนซ้ำมีแค่กลุ่มเดียว "กลุ่มระยอง" ไง นอกนั้นไม่มีข่าวคราวเลย อย่างนี้เรียกว่า "หายซับ หายสอย" ได้ไหมล่ะ

ถึงวินาทีนี้ก็คงต้อง สอนต่อไป หยิบยื่นให้ต่อไป ยัดเยียดให้ต่อไป ทำไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่อยากทำ เบื่อเมื่อไรก็เลิกเมื่อนั้น.... ดีมั้ย


ห่วงตัวเองเถอะ อย่าห่วงลุงคิมเลย
ลุงคิมครับผม

[Aorrayong]

ขอบ่นด้วยคน

เคยวิเคราะห์เล่นๆว่า ทำไมเกษตรกรรุ่นใหม่ที่เข้าถึงระบบอินเตอร์เน็ทและเข้ามาเยี่ยมชมเว็บไซต์แห่งนี้ถึงไม่มีคำถาม หรือ
ข้อสงสัยการทำการเกษตรเลย ไม่ต้องพูดถึงรุ่นพ่อแม่ นอกจากเข้าไม่ถึงข้อมูลข่าวสารบนโลกออนไลน์แล้ว จะเชื่อก็แต่
ข้างบ้าน จนวันนี้ พอจะสรุปได้บ้างว่าเพราะเหตุใด ทำไมเข้ามาอ่านเฉยๆ อาจเป็นเพราะสมาชิกส่วนหนึ่งยังไม่ได้ลงมือทำเกษตร
ด้วยตัวเอง ส่วนบางคนที่ทำแล้ว เกิดปัญหาแต่ไม่กล้าถาม เพราะเกรงว่่าจะตั้งคำถามที่ไม่มีกึ๋น สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง

พวกเราเริ่มต้นจากความไม่เชื่อ มีแต่ข้อกังขา แต่พวกเราชอบความท้าทาย ถ้าไม่เชื่อต้องไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา
เห็นแล้วก็ยังไม่เชื่อ ต้องเอามาพิสูจน์ด้วยตัวเอง แล้วเป็นไง แค่ 6 เดือน สามารถทำให้พ่อกับแม่ยอมรับ "คงต้องวางมือซักทีเรา"
พ่อกับแม่พูด

นอกจากผลที่ประจักษ์ชัดแล้ว สิ่งที่ได้รับอันเป็นคุณูปการอย่างยิ่งจากการไปเรียนที่ไร่กล้อมแกล้ม คือ
ได้เรียนวิชาสรีระวิทยาพืชหลักสูตรเร่งรัด เหมือนเปิดกระโหลกกะลา เพิ่มรอยหยักในสมอง สร้างความมั่นใจในการ
ประกอบอาชีพ

บอกแล้วงัยว่า คนเราแพ้ชนะกันที่โอกาส ถ้ายังไม่คิดที่จะขยับเขยื้อน ก็ตัวใครตัวมัน เพราะนับวันปัญหาต่างๆก็จะ
เกิดซ้ำซาก ก็เอา ถ้าจะทนทำกันไป หนี้สินรุงรัง รอให้รัฐบาลออกนโยบายมาช่วยเหลือ ก็รอไปเถอะ ไม่มีใครว่า
แต่พวกเราไม่ เพราะพวกเราช่วยเหลือตัวเองได้ พวกเราเป็นกบนอกกะลา...ว่ามั้ย?

[Yuth-Jasmine]

ก็อย่างที่ว่าล่ะครับ พวกเรา คิดมาก หน้าเหลือง
คิดให้ตายแล้วไม่ได้ลงมือ คืออะไรล่ะครับ

คิดแล้วทำ เจอตอครับ หันไปทางไหน ก็เจอตอครับ
พูดง่าย ทำยาก แต่ก็ยังดี กว่า พูดแล้วไม่ทำไม่ใช่เหรอ

ในนี้พวกเรา ขอใช้คำว่า พวกเรา น่ะครับ เพราะผมก็เป็นส่วนอณูเล็ก ๆ
ในนี้เหมือนกัน กบฎ ครับ เป็นยังไง ลองถามรุ่นใหญ่ในนี้สิครับ

พวกเราในนี้ส่วนใหญ่ ถูกมองว่าเป็นคนบ้า ตัวตลก แล้วแต่จะสรรหาถ้อยคำ
แต่คนบ้า หรือ ตัวตลก ในนี้ ทำให้คนดี ๆ อ้าปากค้างมาเยอะแล้วนะ

พี่อ้ออธิบายชัดเจน ลุงสรุปชัดแจ้ง พี่สมชายก็เปิดกระทู้ได้โดนจริงๆ
แล้วอะไรล่ะครับ ผมเองเคยคิ้วผูกโบว์ด้วยความสงสัยมาก ๆ คันปากยิบ ๆ

ก็เท่านั้นแหละครับ คนเรา ๒๔ ชั่วโมง เท่ากัน โอกาสผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
คุณเอื้อมไปหยิบไปคว้าไว้ มันก็ได้กับตัวเองใช่ไหม

พวกเราได้รับโอกาสนั้นครับ ใครยังไงผมไม่รู้ สำหรับผม โอกาสเช่นนี้ไม่มีบ่อย
มาแล้วต้องรีบครับ ทำอะไรได้ก่อนทำ ทีละขั้นทีละตอน ในเมื่อเป้าหมายยังมีวิธีการ
เข้าถึงได้แตกต่างกัน พวกเราสุมหัวกันได้ นั่นยิ่งดีใหญ่มิใช่หรือครับ

เอาเถอะครับพวกเรา ใครยังไงช่างเขา เราได้โอกาสและพร้อมที่จะมอบโอกาส
ให้กับคนอื่นต่อไป ใครไม่เอาเราก็หน้าด้านให้ ทำสิ่งใดก็ได้กับตัวครับ

เราเป็น แกะขาว ในหมู่ แกะดำ ครับ
แล้วคุณล่ะ อยากเป็นอะไรหรือ ?

[may-etc]

ขอแจม (บ่น) ด้วยคนค่ะ

คำพูดที่บ้าน ชอบเข้าหู ..... "เอ้อ พวกวิชาการเยอะ มันใช้ไม่ได้จริงหรอก ประสบการณ์ยังไม่มี มีแต่วิชาการ 555 ...... เอ้อ เด็กเอ๋ยเด็ก หมดอนาคตแล้วตั้งแต่คิดทำเกษตร การเกษตรเป็นอาชีพสุดท้ายก่อนเป็นโจร คนสำเร็จมีน้อย สวนเอ็งที่ก็ต่ำ ดินก็ไม่ดี..." โธ่ ให้กำลังใจกันหน่อยเด่

ทำไงดี เมย์----> มันก็อาจจะเป็น หรือไม่เป็นอย่างนั้น ก็ได้นะคะ

ก็จริงที่วิชาการบางอย่างก็ไม่จริง แต่อย่างที่จริงไม่ใช่ไร้ความหมาย ไม่ใช่ว่าไม่ได้ผล เหมารวมกันไม่ได้นะค๊าคุณลุง ป้า น้า อา บราาา.... คนเรามันต้องพัฒนาใช่มั้ย (อิฉันจะทำให้ดินและสวนที่ไม่ดี ให้กลายเป็นดินดี สวนที่ดีกับพืชพรรณที่เหมาะสมให้จงได้เจ้าค่ะ ส่วนเรื่องตลาดสำคัญที่สุด แต่ยังคิดไม่ตก )



ปล.
คำพูดพี่อ้อโดนใจมาก "เพราะเกรงว่่าจะตั้งคำถามที่ไม่มีกึ๋น" เป็นอยู่เลย กลัวว่าถามไปแล้วผู้ตอบอาจจะ (นี่มันโง่หรือมันโง่มากเนี่ย) แต่คิดว่าเลิกอายเหอะ ประมาณว่า ถามไปเหอะอย่างแย่ที่สุดเอ็งก็ยังโง่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรจะเสีย

ว่าแล้วเสาร์นี้ไปหาแหล่งน้ำมะพร้าวต่อ ชีวิตยังฮาได้อีก ฮาๆๆ ฮือๆๆ (น้ำมะพร้าวมีทุกที่ ยกเว้นที่บ้านคุณ)