[catcaty]

................................!

[nokkhuntong]

http://www.youtube.com/watch?v=iMAqR0qRlWo&feature=related

....กลับมาเอนกาย ซบลงแนบอุ่นไอดิน
สู่ความเคยชิน ที่เราเคยหลงลืมไปนาน
กว่าจะรู้ ว่าพื้นดิน ท้องฟ้า หน้าบ้านเรานั้น
ที่เป็นของสำคัญเกินสิ่งใด ๆ.....

...อยู่อย่างพอเพียง ใกล้ตัว ความสุขยังมี
อยู่อย่างพอดี ไม่มีความทุกข์ร้อนในใจ
สุขจริงแท้ในชีวิตคน จะค้นเจอได้ไม่ไกล
อยู่ในใจ ของคน รู้จักเพียงพอ....

แค่มีคำว่า " พอ " ก็สุขเกินใคร

เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
นกขุนทอง

[catcaty]

ย้อนกลับไปอ่านดู น่าเสียดายแนวคิดดีๆ ที่มีอยู่ในกระทู้นี้ ก็เลยไม่อยากให้ตกไป
เผื่อว่าใครมีแนวคิดดีๆ ลงเพิ่ม ก็จะดีมากๆ โดยเฉพาะยุคนี้กระแส "พอเพียง" แรง
มาก....... น่าจะต่อยอดนะครับ


หมึกครับผม

[Sita]

อะไรเนี่ยยยย..พี่หมึก..ตามมารังควานกันถึงยานพาหนะเลยเหรอ..
เขย่าเบาๆหน่อยสิ..เกวียนนี่ ยื้มเค้ามานะ พังไปใครจะรับผิดช้อบบบ..


แป้งเอง...(จริงๆแล้ว ตื่นก่อนเว้บล่มนะ แต่ไม่ได้มาตอบ.
พอเว้บกลับมาก็เลยมัวดีใจไปหน่อย..ลืมบ้านลืมช่องเลย)

[catcaty]

ไอ้แป้ง...! สายแล้ว ตื่นได้แล้ว ..อ้อลืมไป..!
เมื่อวานเอ็งนั่งเกวียนโขยกเขยกคงปวดเมื่อยไปทั้งตัวคงลุกไม่ขึ้น
(น่าฉงฉาน) นอนต่อเถอะ 555

หมึกครับผม (นั่งรถกระป๋อง)

[Sita]

" หน้าตานายยู้ดดดดดดไม่น่าใช้ปรัชญาเป็นเลย....!ว่ามั้ย ไอ้แป้ง ?"

..เห็นด้วยค่ะพี่...ดีแล้วค่ะท่าน.เป็นความคิดที่ถูกต้องเลยค่ะ...



..แป้ง..เจ้าค่ะ (เจอหลังแหวนเข้าไป..มึน...แถมซ้ำด้วยหลังมือมัยซินอีก..ใคร๊จะกล้าขัด)

[Soup]

ของงด้วยคน

[catcaty]

เอากันเข้าไป...

หมึก

[Yuth-Jasmine]

555
Your Story (เรื่องของมึง) VS. My Story (เรื่องของกู)

[kimzagass]

ปรัชญาลุงคิม "FORGET THE PAST START THE NEW" (ว่ะ).....


ลุงคิม (สิบล้อ GMC + TANK) ครับผม



เรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของมึงเรื่องของกู

[Yuth-Jasmine]

สมัยทำงานประจำ ไอ้นายฝรั่งมันให้เลขาสุดสวยของมันพิมพ์มาให้อ่าน
เข้าใจว่าน่าจะมาจากเน็ตน่ะ แต่มันนานมากแล้ว อ่านดูก็เข้าท่าดี
ภาษาอื่นไม่ต้องอ่านก็ได้นี่ช่างแม่งมัน อ่านภาษาไทยของเราก็ได้
น่าจะมีความหมายในตัวมันเองอยู่แล้วน่ะ

Our needs are few; our wants are many.
สิ่งที่อยากได้ มักมากกว่าความจำเป็น
------------------------------------------------------------------------

Wealth is like running water, and
giving like digging a well. Just as the
deeper the well, the more water it
holds; the more you give,
the more wealth you have
ความ ร่ำรวยเสมือนตาน้ำ การทำทานเหมือนเจาะบ่อ
บ่อ ยิ่งลึก น้ำยิ่งมาก การทำทานยิ่งมากยิ่งร่ำรวย
------------------------------------------------------------------------

Those content with few desires
will never want
ผู้ที่ มีความโลภน้อย รู้จักพอ
จึงจะ นับได้ว่าเป็นคนรวยที่ไม่ขาดแคลน
------------------------------------------------------------------------

Possessing much won't necessarily
make one satisfied; possessing little
won't necessarily make one want
การได้ ครอบครองมาก ไม่ได้แปลว่าจะรู้จักพอ
การได้ ครอบครองน้อย ก็ไม่ได้แปลว่าจะขาดแคลน

[catcaty]

หน้าตานายยู้ดดดดดดไม่น่าใช้ปรัชญาเป็นเลย....!ว่ามั้ย ไอ้แป้ง ?

หมืก (รู้จักแต่ภรรยา ..ปรัชญาไม่รู้จัก)

[Sita]

...ตายู้ดดดดดดดด..ขอแบบบ้านๆได้มั้ย..แป้งเรียนน้อย..






แป้งร่ำเจ้าค่ะ..

[Yuth-Jasmine]

"Wealth is like Sea Water : The more
you drink the more thirsty you get."

ความร่ำรวยเปรียบเหมือนน้ำทะเล
ยิ่งดื่มมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระหายมากขึ้นเท่านั้น

- - A.Schopenhauer - -

[catcaty]

ใครมีความคิดเห็นเรื่องความพอเพียงอีกไหมครับ? อ่านข้อคิดของแต่ละคนแล้วมีแง่คิดที่เป็นประโยชน์ต่อการดำรงค์ชีวิตมากๆครับ


หมึกครับผม

[Sita]

[kimzagass]

อ๊อดระยอง.....ตั้งฉายา ที่นี่ "โหด มัน ฮา"

[catcaty]

พวกที่อยู่บ้านนี้ "แรง" ทุกคนแหละหนูแป้ง ยิ่งเจ้าของบ้านยิ่งแรง จนที่แรกพี่ (พี่แล้วกันนะ) แทบรับไม่ได้ ถามอะไรนี่ตอบมาแต่ละทีต้องเอามาคิดตามทุกครั้ง แล้วก็พอเรามาคิดดูแล้วจะเห็นว่า ในความแรงของแต่ละคนนั้นแฝงความจริงใจไว้เต็มเปี่ยม (ต่างจากคนขายปุ๋ย + ขายยา ที่มันพูดจนเราไม่มีเวลาคิด)

"รับฟังทุกคำแนะนำ แต่ไม่ใช่ทำตามทุกคำแนะนำ ให้ทำตามความเหมาะสมอย่างที่ลุงบอกไว้ เหมาะสมแค่ไหน ? พิจารณาเอาเอง เพราะแต่ละที่ แต่ละเวลา ความเหมาะสมมันต่างกัน"

ถ้าแรงไม่พออยู่ไม่ได้...! ที่นี่มีแต่คนที่มีความคิดเป็นของตัวเองทั้งนั้นนะหนูแป้ง รวมทั้งหนูแป้งเองด้วยใชมั้ย?


หมึกครับผม

[Sita]

ขอบคุณนะคะ กับความคิดเห็น จะซึมซับเอาทุกตัวอักษรเพื่อเพิ่มกำลังใจในการดำรงชีวิตเกษตร ...

ยืดอกตอบตัวเองหรือใครๆ ว่าขาที่ก้าวออกไปนั้น มันเดิน..ถูกทาง...



...แป้งร่ำ..

[Sita]

!!!!!....อาแปะมงคลนี่ แรงงงงงงงงง...

[mongkol]

คำว่าพอเพียง ความหมายในคำก็บอกอยู่ครบถ้วน

คนเราตัวเราเป็นผู้กำหนด บนพื้นฐานความต้องการของตน เพื่อการดำรงชีวิต

เราเรียนมาแต่เด็กว่า เราต้องการปัจจัยสี่

อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค

แต่นานไป ความต้องการเริ่มเปลี่ยนไป

จากปัจจัยสี่ มีปัจจัยห้า ต่อมาก็มากขึ้น ไม่เคยพอ

ยิ่งมีมาก กลับยิ่งสร้างทุกข์ ห่วงสิ่งที่มี ไม่ยอมเสีย ไม่ยอมให้

เหมือน ปู่โสม เฝ้าทรัพย์ ตายไปยังมีห่วง

แต่ตอนนี้ไม่ตาย ยังห่วง ยังหวง

แก่งแย่งกัน แย่งชิงกัน อ้างว่าทำเพื่อลูกหลาน ตระกูลตัวเอง

การให้ไม่มี มีแต่ขอ เหมือนเปรต มารอส่วนบุญ

เดี๋ยวนี้เปรต เลยไปอยู่ตามวัดวา อาศัยผ้าเหลืองห่ม แต่หางมันโผล่ตลอด

สงสารแต่พระต้องมามัวหมองเพราะเปรต

ถ้าเราจะมีชีวิตพอเพียงจริง

สำรวจตัวเองสิ พอใจ ในสิ่งที่มี ที่เป็น

บางคนไม่พอใจหน้าตา ไปดึง ไปผ่า ยอมเสียเงิน เวลา และทรมาณตน

นั่นก็ไม่ใช่ มีชีวิตพอเพียง

พอใจใจนสิ่งที่มี อย่าไปอยู่ในกระแสทุนนิยม

เขามี ทีวี.จอแบน เราจอขาวดำ ละครตอนจบ น้ำก็เน่าเท่ากัน

สรุปแล้ว คือ พอใจ เข้าใจ รักในสิ่งที่มี เกิดมาหาความสุข

ไม่ใช่เกิดมาสร้างทุกข์ ทรมาณตน

เวลา มีตัง ไม่มีแรง

ไอ้ตอนมีแรงไม่มีตัง

สิ่งที่มีค่าทีสุด คือลมหายใจ รักษามันไว้ให้นานที่สุด




สงสัย ใช่หมง มงคล หรือเปล่า โทรมาเช็คอาการได้ที 089-144-1112
ยังอยู่ที่บ้าน ไม่ใช่วัดหรือโรงพยาบาล หลังคาแดง

[Soup]

[mangotree]

ถึงคุณ sita


คนไทยทุกคนได้พรมา3ข้อคือ
- พอประมาณ
- มีเหตุผล
- มีภูมิคุ้มกัน

ต่อไปนี้เป็นส่วนหนึ่งของแบบสอบถาม เรื่องการส่งผลงานเศรษฐกิจพอเพียง
ระดับประชาชนทั่วไป ครั้งที่1 ชิงถ้วยรางวัลพระราชทาน
จัดโดยสำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดําริ

การดำเนินชีวิตตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
ความพอประมาณ

กรุณาให้รายละเอียดในการปฏิบัติตนของท่าน (เกี่ยวกับการประกอบอาชีพ การลงทุน การหารายได้ การบริหารรายจ่ายและเงินออม การปฏิบัติหน้าที่การงาน ฯลฯ) ที่แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้ที่ดำเนินชีวิตอย่างพอประมาณ ตามศักยภาพในแต่ละช่วงเวลาของตนเอง (และครอบครัว) ไม่เคร่งครัดจนกลายเป็นการเปียดเบียนตน(และครอบครัว)ขณะเดียวกันก็ไม่เบียดเบียนผู้อื่นและไม่เบียดเบียนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

ความมีเหตุผล

กรุณาให้รายละเอียดที่แสดงให้เห็นว่าท่านเป็นผู้ใช้ความรอบรู้ ความรอบคอบ ในการพิจารณา เพื่อเลือกที่จะดำเนินชีวิต (เกี่ยวกับการประกอบอาชีพ การลงทุน การหารายได้ การบริหารรายจ่ายและเงินออม การปฏิบัติหน้าที่การงาน ฯลฯ) อย่างพอประมาณเหมาะสมกับสภาพแวดล้อม ทรัพยากร ท้องถิ่น สังคม และความสามารถในการดำเนินชีวิตแต่ละช่วงเวลาของตนเอง(และครอบครัว)

ภูมิคุ้มกัน

กรุณาให้รายละเอียดที่แสดงให้เห็นว่าท่านเป็นผู้ที่ไม่ประมาท เป็นผู้ที่ตระหนักอยู่เสมอว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งภายในและภายนอกและสิ่งที่ไม่คาดฝันย่อมเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ท่านจึงได้ปฏิบัติตนอย่างรอบคอบ ไม่ประมาท และเตรียมหาทางออกหากเกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่เลวร้าย ท่าน(และครอบครัว)ก็สามารถดำเนินชีวิตโดยไม่ลำบากและลุกขึ้นสู้ชีวิตต่อไปได้

ไม่ต้องตอบคำถามเหล่านี้นะครับ
ขอให้คุณsita ใช้ประโยชน์จากคำถามเหล่านี้ ในการดำเนินชีวิตตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และประสบผลสำเร็จ แค่นี้ก็พอ

[Sita]

..สาธุ...

มีพี่ชาย 5 คน พี่สาว 1 คน เห็นพ่อกับแม่ต้องเหนื่อยเพราะพี่ๆเค้าเรียนต่อกัน นี่แค่มัธยมยังเหนื่อยขนาดนี้ ความคิดเด็กๆ ในตอนนั้น ถ้าเราเรียนอีกคนท่านคงแย่ เลยตัดสินใจบอกไปว่า "แป้งไม่เรียนต่อนะ พี่ๆ เรียนแล้ว มีตั้งหลายคนคงไม่ทิ้งน้องหรอก" ผ่านมาสิบกว่าปี ยังจำได้ดีกับความรู้สึกของตัวเอง ตอนที่ยืนเกาะระเบียงบ้านมองเพื่อนๆ ไปโรงเรียนกัน......อย่าเพื่งเศร้า กำลังจะเข้าเรื่อง....

มีที่ทำกินประมาณสามสิบไร่
มีทุกอย่างที่ผืนดินพึงมี หิน, ดินดาน, หินดานที่อยู่ใต้ดินขนาดที่ว่าไม่สามารถ
ขุดบ่อได้ แต่อะไรก็คงไม่เกินความสามารถของรถและคนไปได้ ในพื้นที่จึงมี
บ่อที่ขุดไม่ได้มาตรฐานสามสี่บ่อ พอได้เลี้ยงปลา (ส่วนมากก็เป็นปลาธรรมชาติ
คือ มันเลี้ยงตัวมันเอง) นาก็ทำ ยูคาฯก็ปลูก วัวก็เลี้ยง พอได้ขี้ทำปุ๋ยมี สี่ห้าตัวหรือถ้ามีโอกาสก็ไป ซื้อมา-ขายไป ปู๋ยน้ำหมักฯ ที่ทำก็เก็บเศษผักที่ตลาดเศษอาหารก็ตามงานที่เค้าเลี้ยงโต๊ะจีน วัตถุดิบที่พอหาได้ไม่ต้องซื้อหรือซื้อก็ไม่กี่ตังค์

พื้นที่ที่บ้านสองงานก็เลี้ยงกบ, ไม่มีหมู เห็ด มีแต่เป็ด ไก่ ทำบ่อปูนเอาไว้สี่บ่อกว้างแคบแล้วแต่จะปรับใช้งาน ที่เลี้ยงกบก็เอาตาข่ายล้อม เลี้ยงกับดินปลูกฟักทอง ปลูกผักนิดหน่อย เลยเรียกสวนกบ อาหารสัตว์ก็ทำเองบ้าง ซื้อบ้าง ที่ทำเองก็ตอนที่มีวัตถุดิบในพื้นที่ แล้วแต่หน้าไหนมีอะไร และทำแบบไม่ต้องใช้เครื่องอะไร ที่ใช้อยู่ก็เครื่อง..มือ...ตัวเองนี่แหละ ส่วนอาหารน้องวัวไม่ต้องขุน ปล่อยกินธรรมชาติหน้าแล้งไม่มีหญ้าก็ฟางจากนาตัวเองและคนอื่น จะหมักให้กินหรือไม่แล้วแต่จังหวะและโอกาส ทำทุกอย่างที่ทำเองได้

โชคดีที่งานเกษตรที่ทำอยู่ไม่ต้องอาศัยความรู้ในรั้วโรงเรียน อาศัยแค่ความเพียร
ความตั้งใจใส่ใจ ขามันก็ก้าวไปของมันเอง..ไม่มีหนี้..ไม่มีภาระหนักอึ้ง...แต่ทำไม
ยังรู้สึกไม่เพียงพอกับคำว่า..พอเพียง...


ไม่รู้จะลงชื่ออะไรดี..เลือกเอา แล้วแต่เอ็นดูมากน้อย...นะคะ

[Soup]

คำว่าพอเพียงของในหลวง ผมตีความหมายอย่างนี้ครับ

พอเพียงคือไม่โลภ ไม่ให้ความโลภเข้าครอบงำจิตใจ
พอเพียงไม่ได้หมายความว่าไม่ใช้เงิน ไม่ซื้อ ไม่ขาย แต่ให้ใช้อย่างพอดี อย่างมีปัญญา
พอเพียงต้องมีปัญญา ถ้าไม่มีปัญญาก็ไม่สามารถเข้าสู่สถานะแห่งความพอเพียงได้
ในโลกแห่งการแย่งชิง ณ เวลานี้เราจะถูกเบียดเบียนตลอดเวลา ปัญญาเอาไว้ใช้หาทางออก สร้างภูมิคุ้มกันให้กับตนเอง
พอเพียงคือพอดีหรือลงตัว ในทุก ๆ ด้าน ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป
ถ้ามีน้อยเกินไปให้ขยันหมั่นในการหา รู้จักเก็บออม ใช้สติปัญญาในการประกอบอาชีพ
ถ้ามีมากเกินไปก็ให้แบ่งปัน ทรัพย์ทั้งหลายถ้ามีมากเกินไปมันก็ไม่เกิดประโยขน์ กลายเป็นภาระให้ต้องดูแล แบ่งปันให้คนรอบข้างและคนที่ยังขาดอยู่ ทำให้เกิดความสุข และจะกลายเป็นภูมิคุ้มกันให้กับตัวเราเอง อ.วิวัฒน์เคยเล่าว่า อ.เป็นคนแปดริ้ว ปลาช่อนตัวใหญ่มากแล่ได้เป็นแปดริ้ว อ.ถามว่า ปลาช่อน 1 ตัวทำอย่างไรให้กินได้ทั้งเดือน แกตอบว่า ก็เอาไปแบ่งให้เพื่อนบ้านกินด้วยสิแล้วคุณจะได้กินปลาทั้งเดือน
ความพอเพียงต้องประกอบด้วยความสามัคคีจึงจะสำเร็จได้
สามัคคีคือ 1+1 > 2 หมายความว่า ผลงานของคนสองคนเอามารวมกันยังน้อยกว่าผลงานของสองคนทำงานด้วยกัน แยกกันแล้วไม่มีกำลัง รวมกันแล้วเกิดพลัง

ตัวอย่างของคำว่าสามัคคีคือพลังที่ผมประสบมาด้วยตัวเองคือ
ตอนที่ผมจำพรรษาอยู่ที่วัดคลองมะลิ มีการถางต้นไม่ใหญ่รอบ ๆ สระน้ำ และพระต้องช่วยกันชักลากต้นไม้ที่ล้มลงในน้ำขึ้นมาไว้ที่ฝั่ง โดยพระรูปนึงว่ายน้ำเอาเชือกไปมัดปลายด้านนึงของต้นไม้ แล้วพระที่เหลือก็จับปลายเชือกอีกด้านนึง

ต้องเป็นแนวเดียวกัน
ตอนแรกพระต่างก็ยืนกันไม่เป็นแถวเป็นแนว จับเชือกกันเป็นระยะ ดูแล้วเหมือนสลับฟันปลากันอยู่ พอเริ่มดึงทั้งหมดก็ถูกเชือกสะบัดไปด้านข้างเป็นงูเพราะว่าไม่ยืนเรียงกันให้เป็นแนวเส้นตรงให้เชือกเป็นแนวเดียวกัน ผมยืนอยู่ท้ายสุดเห็นเหตุการณ์นี้บอกพระที่เหลือให้ยืนให้เป็นเส้นตรง

ต้องใช้จังหวะเดียวกัน พร้อม ๆ กัน
พอจัดแถวเรียบร้อยแล้ว ก็ช่วยกันดึงใหม่ แต่แต่ละคนดึงกันคนละทีสองที ไม้ไม่ค่อยอยากจะขยับเลย ทุกคนหอบแฮ่ก ๆ แล้วก็คิดว่าทำไมมันไม่ขยับ คนก็ไม่น้อย ทั้ง ๆ ที่ทุกคนก็พยายามแล้ว ผมอยู่หลังสุดที่ปลายเชือกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เห็นว่าต่างคนต่างดึง จังหวะทุกคนไม่สอดคล้องกัน ไม่พอดีกัน กำลังในการดึงไม่รวมกัน จึงตะโกนบอกว่า ผมจะนับหนึ่ง สอง สาม แล้วพอบอกคำว่า "ดึง" ก็ให้ออกแรงดึงพร้อม ๆ กันนะ เป็นจังหวะ ๆ ตามที่ผมบอกนะ เอ้า หนึ่ง สอง สาม "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" "ดึง" ........ ไม้ที่หยุดนิ่งอยู่ในน้ำ เริ่มขยับเล็กน้อย พอดึงไปเรื่อย ๆ ไม้เริ่มถูกลากมาเร็วขึ้นตามแรงเฉื่อย ทุกคนมีกำลังใจทำต่อไปเพราะงานเดินหน้า

ต้องมีสมาธิและความเพียร
ลากไม้ได้เกือบสิบท่อนแล้ว ทุกคนเหนื่อยหอบ นั่งพักกัน ดูพระบางรูปดูเหมือนจะไม่ไหวแล้ว เราก็นั่งคิดว่าทำไงดีให้งานสำเร็จ ก็รู้ว่าทุกคนเหนื่อย เราก็คิดถึงตัวเองตอนทำอะไรหนัก ๆ นาน ๆ ต้องมีจังหวะการหายใจ ให้มีสมาธิอยู่กับการหายใจและการดึงเท่านั้น ไม่ให้คิดถึงว่าไม้จะเหลือมากเหลือน้อย ดึงแล้วมาหรือไม่มา ตัดความกังวลอื่นออกให้หมด พอทุกคนพักพอแล้วก็เริ่มกันใหม่ ทีนี้เราก็ทำตามที่เราคิดไว้คือดึงอย่างมีสมาธิเต็มกำลัง พระทุกรูปรู้ถึงแรงตึงของเชือกที่เพิ่มขึ้นก็มีกำลังใจ ช่วยกันชักลากไม้จนถึงเวลาฉันน้ำตอนบ่าย จบ...

สำหรับน้องแป้งร่ำ
ความพอเพียงถ้าเกิดจากคนคนเดียวมันก็มองไม่ค่อยจะเห็นอะไร แต่ถ้ามันเกิดจากคนหลายคน เช่น ครอบครัว โรงเรียน หมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด ประเทศ โลก จักรวาล ฯลฯ ก็จะเห็นเป็นรูปธรรมขึ้นมา ไม่มีตัวเลขใดบอกได้ว่าเท่าไหร่ถึงจะพอเพียง มันพอเพียงก็ต่อเมื่อเรารู้จักความพอดี รู้จักแบ่งปัน รู้จักการใช้ปัญญา รู้จักความสามัคคี