|
เมนูหลัก |
|||
|
» หน้าแรก » เว็บบอร์ด » ผู้ดูแล » ไม้ผล » พืชสวนครัว » พืชไร่ » ไม้ดอก-ไม้ประดับ » นาข้าว » อินทรีย์ชีวภาพ » ฮอร์โมน » จุลินทรีย์ » ปุ๋ยเคมี » สารสมุนไพร » ระบบน้ำ » ภูมิปัญญาพื้นบ้าน » ไร่กล้อมแกล้ม » โฆษณา ฟรี ! » โดย KIM ZA GASS » สมรภูมิเลือด » ชมรม |
|||
|
ผู้ที่กำลังใช้งานอยู่ |
|||
|
ขณะนี้มี 418 บุคคลทั่วไป และ 0 สมาชิกเข้าชม
ท่านยังไม่ได้ลงทะเบียนเป็นสมาชิก หากท่านต้องการ กรุณาสมัครฟรีได้ที่นี่ |
|||
|
เข้าระบบ |
|||
|
|
|||
|
สถิติผู้เข้าเว็บ |
|||
       ครั้ง เริ่มแต่วันที่ 1 มกราคม 2553 |
|||
|
product13 |
|||
 |
|||
|
product9 |
|||
 |
|||
|
product10 |
|||
 |
|||
|
product11 |
|||
 |
|||
|
product12 |
|||
 |
|||
 |
 |
|
|
ลำไย หน้า: 1/6
ลำไย
ลักษณะทางธรรมชาติ
* เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ถึงใหญ่มากอายุนับร้อยปี ต้นลำไยอายุ 109 ปีอยู่ที่บ้านน้ำโท้ง หมู่ 2 ต.สบแม่ข่า อ.หางดง จ.เชียงใหม่ ลำไยปลูกได้ทุกพื้นที่และทุกภาคของประเทศโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งความหนาวเย็นก่อนออกดอก ชอบดินดำร่วนหรือดินปนทรายร่วนอินทรียวัตถุมากๆ ระบายน้ำดี ทนแล้งแต่ไม่ทนต่อน้ำท่วมขังค้าง ช่วงพักต้นต้องการน้ำน้อย ช่วงออกดอกติดผลต้องการน้ำสม่ำเสมอ * ต้นที่เกิดจากเพาะเมล็ดมีรากแก้วหยั่งลงดินลึกนอกจากช่วยยึดลำต้นให้ต้านแรงลมได้ดีแล้วยังมีรากฝอยมาก หาอาหารได้มาก อายุยืน และทนแล้งได้ดี แต่มีข้อเสีย คือ ลำเปล้าจะสูงหรือง่ามกิ่งแรกสูงจากพื้นมาก กิ่งสาขาจะยืดยาวแลดูเก้งก้าง สุดท้ายออกดอกติดผลไม่ดี แก้ไขโดยใช้กิ่งตอนหรือกิ่งทาบปลูกลงไปก่อนแล้วเสริมรากด้วยต้นเพาะเมล็ดเพื่อให้มีรากแก้ว * เอกสารทางวิชาการระบุว่า ก่อนลำไยออกดอกจะต้องได้รับความหนาวเย็น 20 องสาเซลเซียสติดต่อกันนาน 20 วันเป็นอย่างน้อย แต่ปัจจุบันลำไยในเขตอื่น เช่น สงขลา. สุราษฎร์ธานี. ราชบุรี. กาญจนบุรี. นครราชสีมา. จันทบุรี. และอีกหลายจังหวัดที่ไม่ได้อยู่ในเขตภาคเหนือสามารถออกดอกได้ในเดือน ส.ค.ซึ่งเป็นฤดูฝนแล้วแก่เก็บเกี่ยวในช่วงเดือน ม.ค.-ก.พ. ได้ ทั้งๆที่เป็นลำไยสายพันธุ์อีดอ (พันธุ์เบา/ดอ.แปลว่า เบา) เหมือนกัน ในขณะเดียวกัน ทำไมลำไยในเขตภาคเหนือซึ่งส่วนใหญ่บังคับด้วยการราดสารโปแตสเซียม คลอเรต.แล้วจึงออกดอกติดผลเป็นลำไยปี หรือทำไมเมื่อราดสารแล้วจึงไม่ออกก่อนหรือหลังฤดูกาลปกติ * พันธุ์เบา : ได้แก่ อีดอ. ออกดอกต้นเดือน ธ.ค.-ม.ค. เก็บเกี่ยวเดือน มิ.ย.-ก.ค. ทนแล้ง ออกดอกติดผลง่าย ผลดก เนื้อหนาสีขาวขุ่น ไม่กรอบและไม่หวานนัก ขนาดผลและเมล็ดใหญ่ปานกลาง * พันธุ์กลาง : ได้แก่ สีชมพู. ออกดอก ม.ค.-ก.พ. เก็บเกี่ยวเดือน ก.ค.-ส.ค. ไม่ทนแล้ง ออกดอกติดผลง่ายปานกลาง ติดผลไม่สม่ำเสมอ สีเนื้อขาวออกชมพู รสชาติหวานหอมกว่าอีดอ ขนาดผลใหญ่ปานกลางและขนาดเมล็ดเล็ก * พันธุ์หนัก : ได้แก่ แห้ว. เบี้ยวเขียว. ออกดอก ม.ค.-ก.พ. (หลังสีชมพู) เก็บเกี่ยวเดือน ส.ค.-ก.ย. ทนแล้ง ออกดอกติดผลยากบางครั้งออกปีเว้นปีหรือออกปีเว้น 2 ปี ติดผลดีกว่าเบี้ยวเขียว เนื้อสีขาวขุ่นแห้งหนาและกรอบที่สุด รสชาติหอมหวาน ขนาดผลใหญ่และขนาดเมล็ดเล็ก
หมายเหตุ : หลังจากบังคับให้ไม้ผลออกดอกได้แล้วต้องดูแลให้ติดผลและผลเจริญเติบโตถึงแก่เก็บเกี่ยวจึงจะได้ผลไม้นอกฤดูตามที่ต้องการ * ช่วงก่อนออกดอกถ้าลำไยได้รับความชื้นสัมพัทธ์ 70 เปอร์เซ็นต์จากหมอกหรือน้ำค้างจะช่วยส่งเสริมการออกดอกดี ถ้าไม่มีหมอกหรือน้ำค้างให้ฉีดพ่นละอองน้ำเหนือทรงพุ่มรอบแรกช่วงเวลาก่อน 10 โมงเช้าและรอบ 2 หลัง 5-6 โมงเย็น ติดต่อกัน 7 วันแทนก็ได้ * ลำไยที่ผ่านการบำรุงแบบสะสมสารอาหารครบสูตร ต้นมีความสมบูรณ์สูง ต่อเนื่องมาอย่างน้อย 2-3 รุ่นการผลิต เมื่อต้นใดออกดอกเป็นลำไยปี (ในฤดู) แล้วต้องการให้ออกดอกชุดใหม่เป็นลำไยนอกฤดู สามารถทำได้ โดยเด็ดดอกปีทิ้งตั้งแต่เริ่มแทงออกมาใหม่ๆ จากนั้นบำรุงด้วยสูตร “เปิดตาดอก” ตามปกติเหมือนเมื่อครั้งเปิดตาดอกลำไยปี อย่างสม่ำเสมอต่อเนื่อง จากสภาพต้นที่ได้สะสมอาอาหารกลุ่มสะสมตาดอกไว้ก่อนแล้วนั้นกับถ้าสภาพอากาศเหมาะสมจะส่งผลให้ลำไยต้นนั้นออกดอกชุดใหม่ใน 2-2 เดือนครึ่ง * อายุใบและตำแหน่งใบที่เหมาะสมที่จะใช้เป็นมาตรฐาน คือ ใบรวมในตำแหน่งที่ 3,4 ที่มีอายุ 6-8 สัปดาห์ หลังจากเริ่มแตกใบ เนื่องจากค่าที่ได้มีความคงที่และมีการเปลี่ยนแปลงน้อย - ปริมาณธาตุอาหารในใบรวมตำแหน่งที่ 3 , 4 ที่มีอายุ 6 – 8 สัปดาห์ ที่เหมาะสมของลำไย คือ ไนโตรเจน (N) 1.88–2.42 % ฟอสฟอรัส (P) 0.12–0.22 %โพแทสเซียม (K) 1.27–1.88 % แคลเซียม (Ca) 0.88–2.16 มก./กก. แมกนีเซียม (Mg) 0.20–0.31 มก./กก. เหล็ก (Fe) 68.11–86.99 ส่วนในล้านส่วน (ppm.) แมงกานีส (Mn) 47.00–80.46 ส่วนในล้านส่วน (ppm.) ทองแดง (Cu) 16.32–18.45 ส่วนในล้านส่วน (ppm.) สังกะสี (Zn) 16.99–24.29 ส่วนในล้านส่วน (ppm.) โบรอน(B) 22.30–45.58 ส่วนในล้านส่วน (ppm.) สายพันธุ์ พันธุ์นิยม : อีดอหรืดอ. สีชมพู (อีออน). เบี้ยวเขียว (อีเบี้ยว). แห้ว. กะโหลก พันธุ์ทั่วไป : พวงทอง (อีดอพวงทองหรือเพชรเวียงพิงค์). อีดอบ้านโฮ่ง 70. ปู่มาตีนเพชรทักษิณ. บางคณฑีศรีสงคราม (แดงโย้หรือฮวดเบอร์). ขันทองตามาย. อีแดง (แดงเปลือกหนาและแดงเปลือกบาง). หมายเหตุ : สายพันธุ์ทั่วไปเหล่านี้บางพันธุ์ยังไม่ได้รับการรับรองสายพันธุ์จากทางราชการ แต่ผู้ปลูกหรือเจ้าของสวนตั้งชื่อเอง เพื่อหวังผลทางด้านการค้าขายกิ่งพันธุ์ ในจำนวนชื่อสายพันธุ์ทั้งหมดที่กล่าวมานี้หลายชื่อ คือ สายพันธุ์เดียวกัน การขยายพันธุ์ ลำไยเป็นไม้ผลเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้มีการเพิ่มพื้นที่ปลูกกันมากขึ้น จึงทำให้ความต้องการกิ่งพันธุ์เพิ่มขึ้น พันธุ์ลำไยที่นิยมปลูกกันมากในปัจจุบันคือ พันธุ์อีดอ แห้ว สีชมพูและเบี้ยวเขียว ชาวสวนส่วนใหญ่นิยมขยายพันธุ์โดยวิธีการตอนกิ่ง ซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายและได้ผลแน่นอน เนื่องจากลำไยเป็นพืชที่ออกรากได้ง่าย ข้อเสียของวิธีการนี้คือ ไม่มีรากแก้วจึงทำให้มีโอกาสโค่นล้มเนื่องจากลมพายุสูงมาก ปัจจุบันชาวสวนบางรายเริ่มให้ความสนใจในการขยายพันธุ์ลำไยโดยวิธีการอื่น ๆ เช่น การเสียบกิ่ง การทาบกิ่ง และการเสริมราก 1.การเพาะเมล็ด. เมล็ดลำไยจัดเป็น recalcitrant seeds ดังนั้นเมื่อแกะเอาเนื้อออกควรรีบนำไปเพาะทันที หากเก็บเมล็ดไว้นานเมล็ดจะสูญเสียความงอกเร็ว มีการศึกษาเกี่ยวกับการเก็บรักษาเมล็ดลำไย พบว่าเมล็ดที่แกะออกจากผลแล้วนำไปเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้อง พบว่าเพียง 10 วัน เมล็ดลำไยจะไม่งอกเลย ในกรณีที่จะเก็บเมล็ดไว้นาน ๆ ควรเก็บไว้ทั้งผลโดยแช่ในยากันราพวกเบนโนมิล ความเข้มข้น 0.05 กรัม สามารถเก็บไว้ได้นาน 30 วัน โดยมีเปอร์เซ็นต์การงอกถึง 85 เปอร์เซ็นต์(choo,1992)การเพาะอาจเพาะลงในถุงพลาสติกหรือเพาะในกระบะ ฝังเมล็ดให้ลึกประมาณ 0.5 เซนติเมตร รดน้ำให้ชุ่มประมาณ 2 สัปดาห์เมล็ดจะเริ่มงอก 2.การตอนกิ่ง ถึงแม้ว่าวิธีการตอนกิ่งจะเป็นวิธีการที่ง่าย แต่วิธีการที่จะขยายพันธุ์เพื่อให้เกิดความรวดเร็วและได้จำนวนต้นในปริมาณที่มาก มีเทคนิคและขั้นตอนในการปฏิบัติ ดังนี้ - การเลือกต้นพันธุ์ควรเลือกตอนกิ่งจากต้นพันธุ์ที่ออกดอกติดผลดี ข้อสำคัญต้นพันธุ์ควรจะปราศจากโรคโดยเฉพาะโรคพุ่มไม้กวาด - เลือกกิ่งที่ตั้งตรง ถ้าเป็นกิ่งนอนก็อาจจะใช้ได้ แต่การเกิดรากจะเกิดเฉพาะด้านล่าง แต่ไม่ควรเลือกกิ่งที่ปลายกิ่งชี้ลงดิน - ขนาดความยาวของกิ่งยาวประมาณ 75–100 เซนติเมตร เส้นผ่าศูนย์กลางของกิ่ง 1.5-2.0 เซนติเมตร - ใช้มีดควั่นกิ่งเป็น 2 รอย หรืออาจจะควั่นรอยเดียวจากนั้นให้ใช้คีมปากจิ้งจกบิดโดยที่ไม่ต้องใช้มีดกรีดเปลือก ซึ่งการใช้คีมบิดจะทำให้เกิดความรวดเร็ว - หุ้มด้วยดินเหนียวและกาบมะพร้าว และผ้าพลาสติก มัดกระเปาะหัวท้ายด้วยตอก - ประมาณ 30 วัน รากจะเริ่มออกเมื่อเห็นรากมีสีขาวและมีปริมาณมากจึงค่อยตัดมาชำในการตอนกิ่งเพื่อการค้า มักจะเริ่มตอนกิ่งในเดือนพฤษภาคม ซึ่งกิ่งตอนชุดนี้จะสามารถนำไปปลูกได้ในกลาง ๆ ฤดูฝนของปีเดียวกัน 3.การชำกิ่งตอนลำไย มีขั้นตอนดังนี้ 1.เลือกกิ่งที่มีรากสีขาว สังเกตว่าปริมาณรากมากพอสมควรทำการตัดกิ่งตอนจากนั้นให้ทำการริดกิ่งและใบบางส่วนออกเพื่อลดการคายน้ำ 2.แกะพลาสติกที่หุ้มกระเปาะออก ควรทำด้วยความระมัดระวังเพราะจะทำให้กระเปาะแตก 3.นำกิ่งตอนลงชำโดยทั่วไปเกษตรกรชาวสวนมักใช้ตะกร้าไม้ไผ่สานหรือที่เรียกกันทางเหนือว่า “เป๊าะ” สำหรับวัสดุชำใช้ดินผสมขี้เถ้าแกลบ อัตราส่วน 2:1 จากนั้นนำกิ่งบรรจุลงในเป๊าะใช้ตอกมัด นำกิ่งที่ทำเสร็จแล้วไปเก็บไว้ในร่ม โดยนอนกิ่งตอนให้เอียงประมาณ 45 องศา 4.ประมาณ 7 วัน ค่อยนำกิ่งตอนตั้งขึ้น ประมาณ 1 เดือน ก็สามารถนำไปปลูกในแปลงได้อย่างไรก็ตามวิธีการใช้เป๊าะเป็นภาชนะปลูกมีข้อเสียคือ ปลวกมักจะเข้าทำลายกัดกินไม้ทำให้ผุง่าย นอกจากนั้นเมื่อเก็บกิ่งตอนลำไยทิ้งไว้นาน ๆ จะมีรากโผล่ออกจากเป๊าะ เมื่อโดนแสงแดดรากอาจได้รับอันตราย มีวิธีการหลีกเลี่ยงปัญหานี้ในกรณีที่เก็บกิ่งตอนไว้นาน ๆ ควรใช้ถุงพลาสติกสีดำขนาด 8*10 นิ้วเป็นภาชนะ 4.การเสียบกิ่ง การปลูกลำไยในปัจจุบันชาวสวนลำไยมักปลูกลำไยด้วยกิ่งตอน จึงทำให้เกิดปัญหาโค่นล้มเนื่องจากลมพายุ ทั้งนี้เนื่องจากระบบรากของลำไยที่ได้จากการตอนกิ่งเป็นระบบรากพิเศษ ระบบรากแบบนี้จะแผ่กว้างไปในแนวนอน จากการสังเกตรากของลำไยจะน้อยกว่า รากของลิ้นจี่ ประกอบกับลำไยมีทรงพุ่มทึบ และกว้างในปีที่ลำไยติดผลมาก ๆ เมื่อเกิดลมพายุจึงมักจะโค่นล้ม พบว่าปีหนึ่ง ๆ ลำไยถูกพายุโค่นล้มเป็นจำนวนมาก วิธีการที่น่าจะสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ คือการปลูกกิ่งพันธุ์ลำไยที่ขยายพันธุ์โดยวิธีการเสียบยอด โดยใช้ต้นตอที่เพาะจากเมล็ด ซึ่งจะมีระบบรากแก้วที่สามารถหยั่งลึกลงไปในดิน ซึ่งวิธีการขยายพันธุ์แบบนี้ได้รับความนิยมในประเทศออสเตรเลีย แต่อย่างไรก็ตามการเสียบกิ่งจำเป็นที่จะต้องอาศัยเทคนิคต่าง ๆ ในการทำจึงจะประสบผลสำเร็จ ซึ่ง พาวิน (2537) ได้แนะนำดังนี้ การเตรียมต้นตอ ต้นตอที่จะใช้ในการเสียบกิ่งควรมีอายุประมาณ 1 ปี หรือมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.5–1.0 เซนติเมตร การเตรียมยอดพันธุ์ดี ยอดลำไยที่ใช้ในการเสียบกิ่งควรเป็นกิ่งกระโดง กิ่งกึ่งอ่อนกึ่งแก่ ปราศจากโรคโดยเฉพาะโรคพุ่มไม้กวาด ขนาดของกิ่งควรมีความยาวประมาณ 6–8 นิ้ว ทำการริดใบออกให้เหลือใบไว้ 2–3 ใบรวม (compound leaves) มีใบย่อย 2–3 คู่ ฤดูกาลในการเสียบยอด ควรทำการเสียบยอด สามารถทำได้ทุกฤดู ขั้นตอนในการเสียบกิ่ง ใช้วิธีการแบบเสียบลิ่มซึ่งได้ผลถึง 90 กว่าเปอร์เซ็นต์ - ตัดยอดต้นตอสูงจากพื้น 3–4 นิ้ว ผ่าต้นตอให้ยาวประมาณ 1 นิ้ว - เฉือนโคนกิ่งพันธุ์ดีเป็นรูปลิ่มยาวประมาณ 1 นิ้ว - เผยอรอยผ่าบนต้นตอออกแล้วสอดโคนกิ่งพันธุ์ดี จัดแนวเนื้อเยื่อเจริญให้ชิดกัน - พันด้วยผ้าพลาสติก จากนั้นนำไปใส่ในถุงพลาสติกขนาดใหญ่ นำไปเก็บไว้ในร่มประมาณ 40–50 วัน จึงเปิดถุง การเปิดถุงให้เปิดวันละนิดเพื่อให้ต้นลำไยปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมภายนอก 5.การทาบกิ่ง การเตรียมต้นตอ เลือกต้นตออายุประมาณ 1–2 ปี เส้นผ่าศูนย์กลาง 0.4–0.6 มิลลิเมตร นำต้นตอมาล้างรากและตัดรากบางส่วนออก นำไปจุ่มในสารเร่งราก IBA ความเข้มข้น8,000–10,000 ส่วนต่อล้านนาน 5 วินาที หุ้มด้วยขุยมะพร้าวซึ่งบรรจุในถุงขนาด 4-6 นิ้ว พบว่ากิ่งทาบออกรากได้ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่กิ่งไม่ได้ใช้สารออกรากเพียง 65เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้ยังมีการทดลองใช้ NAA ความเข้มข้น 2,000 ส่วนต่อล้าน สามารถชักนำให้กิ่งทาบเกิดรากได้ถึง 92% การเตรียมกิ่งพันธุ์ที่ดี เลือกกิ่งกระโดงที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางใกล้เคียงกับต้นตอ ความยาวประมาณ 20 นิ้วควรเป็นกิ่งที่ได้รับแสงแดด วิธีการทาบกิ่ง ใช้วิธีการทาบกิ่งแบบไซด์วีเนีย เช่นเดียวกับการทาบกิ่งมะม่วง การเสริมราก วิธีการเสริมรากลำไยในปัจจุบันยังไม่ได้มีการศึกษาอย่างแน่ชัด แต่อย่างไรก็ตามมีผู้กล่าวถึงการเสริมรากลำไยว่า หลังจากเสริมรากไประยะหนึ่งปรากฏว่า ต้นตอดันกิ่งตอนให้ลอยขึ้นจากพื้น ดังนั้นจึงน่าจะเลือกใช้วิธีการทาบกิ่งและการเสียบกิ่งแทนการเสริมราก ที่มา : ฝ่ายส่งเสริมการเกษตร สำนักวิจัยและส่งเสริมวิชาการการเกษตร มหาวิทยาลัยแม่โจ้โทร.0-5387-3938-9 เตรียมดิน และอินทรีย์วัตถุ - ใส่ปุ๋ยคอก (มูลวัวเนื้อ/นม + มูลไก่ไข่/เนื้อ/นกกระทา (แห้งเก่าข้ามปี) ปีละ 2 ครั้ง - ให้ยิบซั่มธรรมชาติ ปีละ 2 ครั้ง - ให้กระดูกป่น ปีละ 1 ครั้ง - คลุมโคนต้นด้วยเศษพืชแห้งหนาๆ เต็มพื้นที่บริเวณทรงพุ่ม ล้ำออกไปถึงนอกเขตทรงพุ่ม - ให้ปุ๋ยน้ำชีวภาพสูตรระเบิดเถิดเทิงหรือจุลินทรีย์ 1-2 เดือน/ครั้ง หมายเหตุ : - การฝังซากสัตว์ เช่น หอยเชอรี่ ปลาสด เป็นชิ้นเท่าลูกมะนาวหรือบดละเอียด ที่ชายเขตทรงพุ่ม 4-5 หลุม/ต้นทรงพุ่ม 3-5 ม. ฝังปีเว้นปี เพื่อให้ต้นมีสารอาหารกินตลอด 24 ชม. ต่อเนื่องหลายๆปีจะทำให้ต้นมีความสมบูรณ์สูงพร้อมต่อการบำรุงทุกขั้นตอน - ให้ปุ๋ยน้ำชีวภาพ (ทางใบ-ทางราก) บ่อยเกินไปจะทำให้ต้นหยุดการเจริญเติบโต ไม่แตกใบอ่อน ผลหยุดขยายขนาดแล้วกลายเป็นผลแก่ การให้ทางใบอาจเป็นแหล่งอาศัยและแพร่ระบาดของเชื้อราได้ - ฮอร์โมนธรรมชาติและฮอร์โมนวิทยาศาสตร์จะให้ประสิทธิภาพเต็มร้อยก็ต่อเมื่อ ต้นมีสภาพความสมบูรณ์สูง เตรียมต้น ตัดแต่งกิ่ง : - ให้ตัดกิ่งกระโดง กิ่งในทรงพุ่ม กิ่งคดงอ กิ่งชี้ลง กิ่งไขว้ กิ่งหางหนู กิ่งเป็นโรค และกิ่งที่ออกดอกติผลแล้วเพื่อเรียกยอดใหม่สำหรับออดอกติดผลในรุ่นปีต่อไป การตัดแต่งกิ่งภายในทรงพุ่มควรให้โปร่งจนแสงส่องผ่านลงไปถึงโคนต้นได้ - วิธีเก็บเกี่ยวผลผลิตโดยตัดกิ่งร่วมมาด้วยนั้น ถ้าให้คงเหลือส่วนปลายกิ่งที่เปลือกยังเขียวสดติดต้นอยู่แล้วบำรุงเรียกใบอ่อนชุดใหม่จะช่วยให้ยอดใหม่แตกได้เร็วขึ้น หรือเร็วกว่าเรียกใบอ่อนจากปลายกิ่งที่เป็นกิ่งแก่ - ลำไยออกดอกได้ทั้งจากกิ่งชี้ลงและชี้ขึ้น แต่กิ่งชี้ขึ้นทำมุมตั้งแต่ 45 องศาขึ้นไปจนถึงตั้งฉากจะออกดอกดีกว่ากิ่งชี้ลงเท่านั้น - ตัดยอดกิ่งประธาน (ผ่ากบาล) ณ ความสูงต้นตามต้องการ นอกจากช่วยทำให้แสงแดดผ่านจากยอดเข้าสู่ภายในทรงพุ่มได้อย่างทั่วถึงแล้วแสงแดดที่ร้อนยังช่วยกำจัดเชื้อราได้เป็นอย่างดี และเพื่อควบคุมขนาดความสูงทรงพุ่มอีกด้วย - ลำไยยุคใหม่สามารถออกดอกได้โดยไม่จำเป็นต้องกระทบหนาว การตัดแต่งกิ่ง-เรียกใบอ่อนจึงทำได้ทุกฤดูกาล หลังตัดแต่งกิ่งแล้วเข้าสู่ขั้นตอนการบำรุงตามลำดับอย่างถูกต้องและสม่ำเสมอก็ทำให้ต้นมีความสมบูรณ์เต็มที่ได้ ตัดแต่งราก : - ระยะที่ต้นอายุยังน้อยไม่ควรตัดแต่งราก แต่ถ้าต้องการสร้างรากใหม่ให้มีประสิทธิภาพในการหาอาหารดียิ่งขึ้นใช้วิธีล่อรากด้วยการพูนโคนต้นด้วยดิน 3 ส่วนกับอินทรีย์วัตถุ 1 ส่วน - ต้นอายุหลายปี ระบบรากเก่าและแก่มาก ให้พิจารณาตัดแต่งรากส่วนปลายออก 1 ใน 4 ด้วยการพรวนดินรอบทรงพุ่มลึก 10-15 ซม. หลังจากให้ฮอร์โมนบำรุงรากไปแล้วต้นจะแตกรากใหม่จำนวนมากขึ้นและมีประสิทธิภาพในการดูดซับสารอาหารได้ดีกว่าเดิม  |
||
 |
 |