แม้ว่าการใช้แก๊สหรือฮอร์โมนเอทธิลีนจะสามารถเพิ่มผลผลิตน้ำยางได้มากอย่างน่าอัศจรรย์ แต่การใช้ฮอร์โมนเอทธิลีนก็มีข้อจำกัดหรือข้อด้อยด้วยเช่นกัน เช่น เหมาะสำหรับสวนยางที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป(หากเป็นพันธุ์ RRIM 600 สามารถทำได้ตั้งแต่อายุ 15 ปีขึ้นไป และต้องเป็นต้นยางที่มีขนาดลำต้นใหญ่หรือมีเส้นรอบลำต้นตั้งแต่ 60 ซม.ขึ้นไปและสภาพสวนยางต้องสมบูรณ์ (ต้นเล็กน้ำยางไม่เพิ่มขึ้น)

ประการต่อมา สวนยางพาราที่จะใช้ฮอร์โมนเอทธิลีน จะต้องอยู่ในเขตที่มีความชื้นสูงเพียงพอ คือภาคใต้หรือภาคตะวันออก หรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือบริเวณที่ติดต่อกับเขตป่าดิบชื้นของเขมร ส่วนในเขตแห้งแล้ง ไม่เหมาะสมที่จะใช้ฮอร์โมนนี้

ประการต่อมา ก็ควรเลือกแบบที่ติดตั้งได้ง่าย และพึ่งตนเองให้มากที่สุด อุปกรณ์ที่ติดควรมีอายุนานพอสมควร และในกรณีที่มีการรั่วของฮอร์โมน เราก็ควรทำการซ่อมแซมเองได้(ในสภาพความเป็นจริง หลังจากติดตั้งอุปกรณ์ให้ฮอร์โมนเอทธิลีนไปแล้ว ประมาณ 2-4 เดือน จะพบว่ามีการรั่วของฮอร์โมนมากพอสมควรซึ่งถือเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องทำการซ่อมแซมตามรูปแบบของแต่ละอุปกรณ์ให้ฮอร์โมน

ประการต่อมา การกรีดยางต้องกรีด 1 วันและหยุด 2 วัน หากกรีดบ่อยกว่านี้เช่น วันเว้นวัน ซึ่งถือว่าเป็นการกรีดที่หักโหมมากเกินไปสำหรับต้นยางที่อัดฮอร์โมน ก็อาจส่งผลให้น้ำยางที่ได้มีเปอร์เซ็นต์เนื้อยางแห้งที่ต่ำมาก และในระยะต่อมาก็อาจส่งผลให้ต้นยางมีอาการเปลือกแห้งได้เช่นกัน

ประการต่อมา หากไม่แน่ใจว่าจะปลอดฝนตลอดทั้งคืนหรือไม่ ก็ให้เก็บน้ำยาง 1 ครั้ง ก่อนเที่ยงคืนหรือก่อนฝนจะตก เก็บรักษาน้ำยางไว้ด้วยสารละลายแอมโมเนีย

ประการต่อมา  เนื่องจากได้ปริมาณน้ำยางเยอะมาก จึงต้องตกลงอัตราการแบ่งผลประโยชน์กับคนงานกรีดให้เหมาะสมและเป็นที่พอใจของทั้งสองฝ่าย เช่น อาจจะแบ่งแบบ 50:50 และแต่ละฝ่ายต้องจ่ายค่ากำจัดวัชพืชและค่าปุ๋ยบำรุงเท่า ๆ กัน หรืออาจจะแบ่งแบบ 70:30 โดยเจ้าของสวนยางต้องแบ่งเงินร้อยละ 20 มาเป็นค่าการจัดการสวนยางเองทั้งหมด

ประการต่อมา การกรีดยางที่อัดฮอร์โมนเอทธิลีน จะทำให้ต้นยางพาราเสียน้ำไปกับน้ำยางมากถึงร้อยละ 23 (โดยประมาณ) ดังนั้น หากตัดไม้ขายในทันทีทันใด น้ำหนักไม้ก็จะน้อยกว่าต้นยางปกติ (ซึ่งหากเว้นระยะไว้สัก 1-2 สัปดาห์ แล้วจึงโค่นขายไม้ ก็สามารถแก้ปัญหานี้ได้แบบง่าย ๆ)