กำลังปรับปรงข้อมูล
4. เมื่อคราไปได้รับเชิญ (คนติดต่อว่ายังงี้..) ให้ไปบรรยายที่ ศูนย์การเรียนรู้ อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี ให้แก่เยาวชน 50 คน ความรู้พื้นฐาน ปวช.-ปวส. เป็นคนหนุ่มคนสาว อายุเฉลี่ย 20 ปี มีผู้ใหญ่สูงอายุเข้ามาแจม 4-5 คน ภายใต้โครงการ "ต้นกล้าอาชีพ" (โครงการนี้คนเรียนได้เบี้ยเลี้ยงค่าเรียน) เบื้องต้นทราบว่า เยาวชนเกือบทั้งหมดเป็นลูกหลานเกษตรกร พ่อแม่มีอาชีพทำไร่ข้าวโพด ทานตะวัน ถั่วเขียว ข้าวฟ่าง....บรรยากาศภายในอาคารศูนย์การเรียนรู้ ผนังทั้ง 4 ด้านประดับด้วยป้ายคำขวัญจนเต็ม อ่านแล้วสะดุ้งเฮือก เช่น "อินทรีย์นำ เคมีเสริม ตามความเหมาะสม....ผลผลิตเพิ่ม ต้นทุนลด อนาคตดี.....ไม่รู้ต้องเรียน เรียนให้รู้ รู้แค่ที่ทำ.....รวมกลุ่มสร้างผลผลิต ดีกว่ารวมกลุ่มสร้างหนี้....ทำอย่างเดิมได้น้อยกว่าเดิม คิดใหม่ทำใหม่ เพื่อชีวิตใหม่.....ฯลฯ" เห็นแล้วจึงว่า "นี่มันของเราทั้งนั้นนี่นา" คำตอบก็คือ "ใช่ ที่นี่แฟนรายการเหนียวแน่นมาก"
สอบถามหนุ่มสาวถึงหลักสูตรต้นกล้าอาชีพที่สอนไปแล้ว ทำน้ำยาล้างจาน. ทำปาท่องโก๋. ทำน้ำเต้าหู้..... บอกยังไม่หมด ลุงคิมสั่งเบรค "พอพอพอ พอแล้ว อยู่ในป่าในดง ทำปาท่องโก๋ ทำน้ำเต้าหู้ ขายให้ใคร จานที่บ้านสกปรกมากจนต้องใช้น้ำยาล้างจานเชียวเหรอ ?" คำตอบจากเด็กหนุ่มสาวก็คือ "ไม่รู้ซี เขามาสอนก็เรียนไป เรียนๆไปงั้นแหละ" แล้วแย็บต่อ "ถามจริง ถ้าไม่มีเบี้ยเลี้ยงให้ จะมาเรียนไหม ?" เสียงตอบพร้อมกันทั้งห้อง "ไม่มา" บางคนตอบว่า "มาเรียนเพราะเขาเกณท์มา ให้ได้ยอด" ลุงคิมเห็นบรรยากาศท่าทางวงแตกแน่ จึงหักมุม "เอาเถอะ ลูกเอ๊ย รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม หลักสูตรแบบนี้เขาคิดค่าสอนกันหัวละ 3,000 เชียวนา" พูดออกไปนึกว่าหนุ่มสาวต้นกล้าอาชีพจะเห็นความสำคัญ กลับเห็นแต่ใบหน้าแววตาวางเฉย.....ระหว่างหักมุม เจ้าหน้าที่เตรียม POWER POINT เสร็จ ถือโอกาสเข้าภารกิจ
เปิด POWER POINT ภาพแรก แนะนำตัวเอง เสียงหนึ่งดังแทรกมา "คนบ้าไม่มีหนี้ คนดีหนี้เต็มบ้าน" เรียกเสียงหัวเราะดังทั้งห้อง...... ลุงคิมชี้ไปที่ป้ายคำขวัญข้างห้อง "อินทรีย์นำ เคมีเสริม ตามความเหมาะสม" ให้อ่านเองแต่ปากพูด "อยากได้ดอกทานตะวันใหญ่เท่าฝาบาตรไหม ? อยากได้ข้าวโพดฝักใหญ่เท่าขาไหม ? อยากได้ข้าวฟ่างรวงยาวเท่าแขนไหม ? ทุกคนตอบ "อยากได้" ลุงคิมตอบสวน "ใส่ปุ๋ยให้หนัก ใส่ให้บ้าลือด ฉีดยาทุกวันๆ ละ 2 เวลา เช้าเย็น" เสียงหนุ่มสาวร้อง ฮือ. ...... ลุงคิมคลิก POWER POINT ภาพแรกเพื่อเริ่มเข้าสู่เนื้อหา ประเดิมด้วยสูตรน้ำหมักชีวภาพระเบิดเถิดเทิง. ต่อด้วยสูตรแคลเซียม โบรอน. ฮม.ไข่. วันนั้นปิดท้ายด้วยสูตรอเมริกาโน. ระห่วางโชว์ POWER POINT ก็จะอธิบาย วิธีทำ. วิธีใช้. ประสิทธิภาพ. พร้อมกับตอบข้อสงสัยที่มีตลอดเวลา โดยเฉพาะ "ไม่มีของจริงให้ดู แล้วจะทำเป็นได้ยังไง" คำตอบจากลุงคิมแบบไม่ถนอมน้ำใจ "ช. ม. ด. ช่วยไม่ได้ มาวันนี้ เคาะหมาให้กะลาดีใจเล่นๆ อยากเห็นของจริงๆ ต้องไปที่ไร่กล้อมแกล้ม ไปฝึกทำกับมือกันเลย วันนี้ ที่นี่เวลาน้อย สอนไม่ทันหรอก"
ปลุกเร้าให้เห็นความสำคัญของภาคเกษตร "ต้นทุนค่าปุ๋ย 30% ค่ายาเคมี 30% ค่าแรง 20% รวมเป็น 80% แบบนี้ขายผลผลิตแล้วจะเหลือเงินเท่าไหร่ แต่ถ้าเราทำเอง ลดต้นทุนค่าปุ๋ย ค่ายาเคมี ลงได้ก็น่าจะได้กำไรเพิ่มขึ้น.....เท่านั้นแหละคุณเอ๊ย วงแตก หนุ่มสาวต้นกล้าอาชีพลุกขึ้นยืน "ผมอยากไปเรียนที่ไร่กล้อมแกล้มครับ....หนูอยากไปเรียนที่ไร่กล้อมแกล้มค่ะ" ลุงคิมตอบ "ยินดีต้อนรับ ไม่คิดค่าเรียน ไม่คิดค่าสอน เลี้ยงข้าวด้วย สอนทำปุ๋ยเสร็จยกให้หมดเลย"
สอบถามหัวหน้าโครงการ เรื่องที่เด็กหนุ่มสาวอยากไปเรียน ได้คำตอบว่า "ไม่มีงบ" ..... เวรกรรมประเทศไทย
**************************************************************
ที่จริงในงานที่ศูนย์การเรียนรู้ครั้งนั้น จังหวะนอกเวลาบรรยายยืนคุยปรึกษากันโดยตรง ลุงคิมก็ได้แนะนำว่า ถึงไม่มีงบราชการก็ไปด้วยงบส่วนตัวได้ แค่ค่ารถ ไป-กลับ เท่านั้นแหละ อาหารการกินที่ไร่กล้อมแกล้มมีให้ ที่นั่นไม่มีบ้านนอนแต่มีเต๊นท์เล็กกางซ้อนเต๊นท์ใหญ่ให้นอนแทน ช่วงปิดเทอมก็นัดรวมกันไป ซัก 5 คน 10 คน อยู่ที่นั่นซัก 5 วัน 7 วัน ก็ได้ จะเป็นไร กับสิ่งที่พวกเธอจะได้
เปิดโอกาสแบบนี้ จนป่านนี้ นี่ก็ 3-4 ปีผ่านแล้ว บรรดาต้นกล้าอาชีพต่างกลายเป็นต้นใหญ่ให้ผลผลิตไปหมด แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะขวนขวายไปคว้าเอาสิ่งจำเป็นมีประโยชน์ต่อพืชที่เป็นอาชีพหลักของตน ของพ่อแม่พี่น้อง ญาติสนิทมิตรสหาย
ทำเป็นแล้ว ทำใช้-ทำขาย-ทำแจก น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีทั้งนั้น
บางครั้งก็ให้นึกๆ อยู่เหมือนกันนะ ว่า เอ้....นี่เรา คิดเอง-ถามเอง-ตอบเอง-เออเอง ว่า "ปุ๋ย-ฮม.-ยาสมุนไพร" คือสิ่งจำเป็นอันดับต้นๆ ของการทำเกษตร ว่าแล้วก็ออกมาเย้วๆ เต้นแร้งเต้นกา โหวกเหวกโวยวาย กู่เรียกเพรียกร้องให้ใครต่อใครเห็นดีเห็นงามด้วย จนแล้วจนรอด จะมีก็เพียง 1 ถึง 1.5 คน เท่านั้นที่ขานรับ ที่เหลือเห็นมี "ยิ้มเล็กๆที่มุมปาก" นั่นแหละเยาะเย้ย
ไม่ใช่น้อยนะที่มาเรียนแล้ว กลับไปพูดว่า....
"สูตรของกูเอง กูคิดได้เอง...."
"โฮ้ยยย ไร่กล้อมแกล้มน่ะเหรอ ไม่มีอะไรหรอก ของเราเหนือกว่า...."
"โธ่เอ๊ยยย มันก็ไอ้หลอกขายของเหมือนกันแหละว้า...."
"วิชาการสูงเกินไป รับไม่ไหว...."
" ฯลฯ "
เหล่านี้เป็นเพียง "เสี้ยวหนึ่ง" ที่เข้าหูลุงคิมโดยตรง ส่วนอีกหลายเสี้ยวที่เข้าหูคนอื่นแต่มาไม่ถึงหูลุงคิมยังมีอีกมาก...ผลรับจากผลงานจึงเป็น "เปลืองตัว" ไง
สุขเถิดประชา ทหารบ้าๆจะคุ้มภัย
ลุงคิมครับผม
สงวนลิขสิทธิ์โดย © ++kasetloongkim.com++ All Right Reserved.
ครั้ง 
