กำลังปรับปรงข้อมูล
3. นศ.ลาดระบัง คณะเกษตร เอกพืชไร่ 9 คน ฝึกงานภาคสนามที่ไร่กล้อมแกล้ม ตามระเบียบต้องไม่น้อยกว่า 200 ชม. รุ่นนี้เป็นรุ่นที่ 6.... เคยสอบถามอาจารย์ว่าเป้าประสงค์ของการฝึกงานที่ไร่กล้อมแกล้มต้องการเน้นเรื่องใดเป็นหลัก คำตอบก็คือ
1.สูตรปุ๋ย/ฮอร์โมน.
2.ระบบสปริงเกอร์.
3.การจัดแปลงแบบระยะชิดพิศษ.
ให้มีเนื้อหาด้านวิชาการ 75% กับเนื้อหาด้านการปฏิบัติ 25% ..... ภารกิจฝึกงานเริ่มด้วย 3 วันแรก ทำความคุ้นเคยระหว่างผู้สอนกับผู้เรียน. แนวคิดการทำเกษตรแบบไร่กล้อมแกล้ม. เป้าประสงค์ของอาจารย์ต่อการฝึกงาน. และวิชาการภาคทฤษฎีเพื่อปูทางไปสู่ภาคปฏิบัติ. ....เพียงเริ่มต้น 3 วันแรก นศ.คนหนึ่งถึงกับ "หลั่งน้ำตา" บอกว่า "คุณลุงขา ทำไมเกษตรถึงยากจังเลย ที่ลุงสอนมา บอกตามตรงว่า หนูไม่รู้เรื่องเลย...." ลุงคิมพยายามเรียบเสียงให้อ่อนโยน ถามกลับว่า "ในใจยังมีอะไรอีกไหม พูดออกมาให้หมดซิลูก...." คำตอบจาก นศ.ระดับมหา-ลัย คือ ".....หนูจะยอมเสียเวลา 2 ปี ที่เรียนมาแล้ว เปลี่ยนคณะเรียน หนูว่าเรียนบริหารน่าจะง่ายกว่านะลุง....." ในใจลุงคิมนึกชมเชยที่เด็กคนนี้รู้จักคิดแม้จะเป็นคามคิดแบบเด็กๆ พร้อมกับทบทวนข้อมูลเมื่อวัน "ทำความคุ้นเคยระหว่างผู้เรียนกับผู้สอน" รู้ว่าเด็กคนนี้ ที่บ้านมีที่ดินอยู่ย่าน ถ.นวมินร์ กทม. อาชีพทำนาข้าวเหมือนกับบ้านข้างเคียง เป็นผืนนาขนาดใหญ่ จึงตอบแบบให้คิดต่อ ".... อืมมม ถ้าบ้านเรามีบริษัทเป็นของตัวเองก็น่าเรียนบริหารนะ แต่ถ้าไม่มี เรียนจบแล้วจะไปทำงานอะไร ที่ไหน ในเมื่อเรามีที่ดินเป็นของส่วนตัวสำหรับทำเกษตรอยู่แล้ว อันนี้เมื่อเรียนจบแล้วก็ช่วยพ่อกับแม่ทำเกษตรในแปลงของตัวเอง ทำเกษตรแนวใหม่ ทำอย่างคนรุ่นใหม่ คิดใหม่ทำใหม่..... ที่จริงแล้ว วิชาอะไรยากๆ คนไม่ค่อยเรียน เมื่อเรียนจบแล้วจะมีคู่แข่งน้อย แต่ถ้าวิชาไหนง่ายๆ คนเรียนมาก เมื่อจบแล้วจะมีคู่แข่งมาก เราจะสู้เขาได้หรือ...." นี่ไม่ใช่คำตอบสุดท้าย ลึกๆ ลุงคิมครุ่นคิดอยู่ว่า "สอนคนให้ไม่รู้เรื่อง สอนอย่างไรก็ได้ แต่ถ้าต้องการสอนคนให้รู้เรื่อง ถามว่า สอนอย่างไร...?" ควบคู่กันนั้น ก็ให้นึกถึงเป้าประสงค์ของอาจารย์ ที่ให้เกียรติมอบความไว้วางใจ ฝากศิษย์มาเรียนรู้ที่ไร่กล้อมแกล้ม ความคิดใหม่บังเกิดขึ้นมาบัดนั้น "ระหว่างผู้สอนกับผู้เรียนต้องปรับตัวเข้าหากัน...." เริ่มฉากใหม่ด้วยเสียงหัวเราะ นำให้ลูกสาว นศ.หัวเราะด้วย ให้มันหัวเราะทั้งน้ำตานั่นแหละ ".....งั้นเอางี้ เมื่อเรียนแบบ ทฤษฎีนำปฏิบัติ.มันยาก ก็เปลี่ยนเป็นเรียนแบบ ปฏิบัตินำหรือควบคู่ทฤษฎี.ไปเลยดีไหม ปฏิบัติไป สอนไป สอดแทรกวิชาการไปเรื่อยๆ สงสัย อยากรู้ หรือไม่รู้อะไรก็ถาม...." เหมือนจะเข้าใจ เห็นภาพ ทั้ง 9 หัวเราะเสียงดังรวมทั้งสาวเจ้าน้ำตาก็พลอยฟ้าไปด้วย เริ่มจากสูตรแรกเป็นการสร้าง "แนวสอน" บอกให้ทำ-ทำตามคำบอก ครูสอนศิษย์ถาม-ครูถามศิษย์ตอบ บางคราวเล่นจี้รายหัวกันเลย บรรยากาศที่เคยอึมครึมเคร่งเครียดในห้องสอน เปลี่ยนเป็นครึกครื้น อบอวลด้วยเสียงหัวเราะสลับด้วยวิชาการ.....เพียง 1 อาทิตย์ ได้ฝึกทำกันครบทุกสูตร จากนั้นบังเอิญมีออร์เดอร์ปุ๋ยเข้ามา หลายสูตรๆ ละหลายร้อยลิตร จึงกลายเป็นโอกาสทองให้เหล่า นศ.ได้ฝึกปรือฝีมือตัวเองอย่างดี.....จากบรรยากาศของการฝึกงานไม่เคร่งเครียด ทำให้อารมย์แจ่มใส การฝึกงานคืบหน้าทางด้านวิชาการอื่นๆ โดยเฉพาะ "ปรัชญาการเกษตร" ที่ทุกคนคิดเป็น วิเคราะห์เป็น กระทั่งวันสุดท้ายของการฝึกงาน สาวเจ้าน้ำตาที่ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงนั้น จ้องหน้าลุงคิมด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เป็นยิ้มของผู้ชนะ ชูกำปั้นแล้วพูดเสียงดังว่า "หนูจะต้องเก่งกว่าลุงให้ได้..." คำตอบจากลุงคิม คือ หัวเราะเท่านั้น.....
สงวนลิขสิทธิ์โดย © ++kasetloongkim.com++ All Right Reserved.
