ที่มา คัดลอกจาก [url]http://www.naewna.com/news.asp?ID=216310[/url]
สวนผลไม้สวรรค์บนดิน (เกษตรสร้างสรรค์)
ความรู้สึกอิ่มเอมมักจะเกิดขึ้นเมื่อเกษตรกรลืมตาอ้าปากได้ ผมเขียนถึงเรื่องทุเรียนพันธุ์นกกระจิบ สวน คุณไพบูลย์ อรัญนารถ ที่ ต.นาตาขวัญ อ.เมือง จ.ระยอง ต่างกรรมต่างวาระด้วยความรู้สึกที่ดี ที่ได้แลเห็นเกษตรกรไทยลืมตาอ้าปากได้
ปกติคนทำสวนผลไม้ อาจจะรวยซักปีหนึ่ง แล้วจนไปหลายปี วนเวียนอยู่ท่ามกลางกองทุกข์เหล่านี้ คุณไพบูลย์เองไม่ได้เลี่ยงพ้นกรรมอันนี้ แต่ความไม่ยอมแพ้ บวกกับมีครอบครัวที่มุ่งมั่น ทำให้สวนทุเรียนหมอนทองที่ล่มสลาย กลายเป็นสวนทุเรียนพันธุ์นกกระจิบ ซึ่งเกือบล่มสลายซ้ำสอง ได้ฟื้นคืนชีพอย่างสง่างาม
นอกจากใจสู้แล้ว กระบวนความคิดต้องถูกต้องด้วย เริ่มต้นตัวสินค้าก่อน มั่นใจว่าอร่อย ได้คุณภาพ ชิมแล้วต้องติดใจ และกระบวนการตลาดที่ถูกต้อง มุ่งเจาะกลุ่มลูกค้ามีกำลังซื้อ เพราะกลยุทธ์ราคากิโลละ 90 บาท คนทั่วไปคงเมิน แต่คนมีกำลังซื้อ เขาต้องการทุเรียนดี ราคาไม่อยู่ในความคิด เทียบทุเรียนเมืองนนท์ลูกละหลายร้อยจนถึงพันบาท เขายังสอยมากินเฉยเลย
ช่วงที่ผ่านมา คุณสยุมพร ลิ่มไทย ผู้ว่าราชการจังหวัดระยอง โปรโมทสวนผลไม้ระยอง สวนทุเรียนคุณไพบูลย์เป็นสถานที่คัดเลือกให้คณะผู้สื่อข่าวเข้าไปชม กลับมาเขียนถึงทุเรียนพันธุ์นกกระจิบด้วยความทึ่งในการเป็นสวนที่กำหนดราคา เองได้ เท่านั้นเองบรรดาคอทุเรียน ทั้งจากกรุงเทพฯและจังหวัดอื่น ขับรถไปเสาะหานกกระจิบกันให้ว่อน
ขายดี....จนกระทั่งเกลี้ยงสวนในเวลาอันรวดเร็ว
ยังเหลือหมอนทองจนถึงวันนี้ ทั้งที่สวนอื่นวายไปแล้ว ถามคุณสุภาภรณ์ อรัญนารถ ลูกสาวและหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัว ได้รับคำตอบว่า ที่ยังเหลืออยู่ เพราะรอเก็บเกี่ยวจนถึงช่วงเวลาที่แก่จัด ถึงจะตัดขายลูกค้า ฟังแล้วอยากเห็นชาวสวนผลไม้คิดอย่างนี้ คำนึงถึงคุณภาพ ทำได้เมื่อไหร่ เมื่อนั้นกำหนดราคาได้เอง ทั้งที่เป็นผลไม้เหมือนกัน ชนิดเดียวกัน แต่ทำไมราคาที่ขายได้ต่างกัน คำตอบมันโต้งๆอยู่แล้วว่า คุณภาพ ตั้งแต่กระบวนการผลิตตั้งต้น ท่ามกลาง และสุดท้าย
ทำสวนเป็นอาชีพอยู่แล้ว อย่าทำแค่เป็นอาชีพ แต่จงทำให้เป็นมืออาชีพที่ลูกค้าซูฮก ยอมรับราคา
เท่าที่สอบถาม คุณสุภาภรณ์เล่าว่า พอลูกค้าได้ชิม ซึ่งที่นี่ไม่หวงปอกให้ชิม ไม่มีใครเกี่ยงเรื่องราคา ตรงข้ามสั่งว่า จะเอากี่กิโล กี่ลูก กลับบ้านฝากคนนั้นคนนี้
ผมเขียนถึงสวนทุเรียนคุณไพบูลย์ สวนลองกองของคุณสุนทร ราชวัฒน์ ด้วยความประทับใจในความมุ่งมั่นผลิตผลไม้คุณภาพ เคารพต่อลูกค้า ไม่เอาเปรียบลูกค้า แล้วก็หวังว่าหลายๆสวนน่าจะลองศึกษา และลงมือแก้ปัญหาให้ตัวเองแทนการรอรัฐช่วยอย่างเดียว ซึ่งไม่ทันการณ์ ไม่ยั่งยืน และไม่สารพัดไม่ที่จะแก้ปัญหาจริงจัง
ไม่อยากเห็นระยองเต็มไปด้วยต้นยางพารา ซึ่งที่ไหนในโลกมีมากพอควร ผมอยากเห็นสวนผลไม้ระยอง และที่อื่นๆในเมืองไทย อยู่ได้อย่างดีท่ามกลางสินค้าเกษตรอื่น โดยไม่โลภ ไม่เอาเปรียบผู้บริโภค และทำสวนผลไม้ให้เป็นสมบัติของประเทศตลอดไป
คนทำสวนผลไม้อยู่ได้ คนกินผลไม้อยู่ได้ ประเทศไทยคือสวรรค์บนดินดีๆนี่เองครับ
พอใจ สะพรั่งเนตร
วันที่ 23/6/2010
สงวนลิขสิทธิ์โดย © ++kasetloongkim.com++ All Right Reserved.