รัฐ/เกษตรกร-เกาหลี-ไต้หวัน

Aorrayong

ที่มา http://www.nitipoom.com/th/article1.asp?idOpenSky=3397&ipagenum=

รัฐบาลเกาหลีใต้กับเกษตรกร

ศุกร์ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๒

ศุภวาระมหามงคลสมัยวันเฉลิมพระชนมพรรษาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลย เดชมหาราช ได้เวียนมาบรรจบครบรอบอีกครั้งหนึ่งในวันเสาร์พรุ่งนี้ที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๒

ข้าพระพุทธเจ้า ร้อยตำรวจเอก นิติภูมิ นวรัตน์ ผู้เขียนคอลัมน์เปิดฟ้าส่องโลก และเปิดฟ้าภาษาโลก ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ขอพระราชทานวโรกาส น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายพระพรชัยมงคล

ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากล พระบรมเดชานุภาพแห่งพระสยามเทวาธิราช สมเด็จพระบูรพมหากษัตราธิราชเจ้าทุกพระองค์ และพระบุญญาบารมีที่ฝ่าละอองธุลีพระบาททรงบำเพ็ญมา ได้โปรดดลบันดาลอภิบาล และประทานพรให้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ทรงพระเกษมสำราญ พระราชหฤทัยชื่นบาน ทรงมีพลานามัยที่แข็งแรง มีพระชนมายุยิ่งยืนนาน พระเกียรติคุณจำรูญจำรัสขจรขจายแผ่ไพศาลทั่วทิศานุทิศ สถิตเสถียรในมไหศวรรย์ราชสมบัติ ทรงเป็นมิ่งขวัญร่มโพธิ์ทองของปวงข้าพระพุทธเจ้าและพสกนิกรชาวไทยตราบ จิรัฐิติกาล

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ร้อยตำรวจเอก นิติภูมิ นวรัตน์ นักเขียนคอลัมน์เปิดฟ้าส่องโลก และภาษาโลก

ผู้อ่านท่านที่เคารพครับ สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมไปเยือน Rural Development Administration หรือ RDA หน่วย งานการพัฒนาชนบทของสาธารณรัฐเกาหลี ผมมีข้อสังเกตเรื่องการกระตุ้นให้ชนบทเกาหลีมีการกระดิกพลิกตัว ซึ่งรัฐบาลให้งานพัฒนาชนบทมาอยู่ที่หน่วยงานนี้ ไม่ว่าจะเป็นการปฏิวัติเขียว หรือปฏิวัติขาว

การปฏิวัติเขียวหมายถึง การปลูกข้าวให้พอบริโภคภายในประเทศ ผู้อ่านท่านคงทราบนะครับ ว่าแผ่นดินส่วนใหญ่ของเกาหลีใต้เป็นภูเขาเลากา มีพื้นที่ทำการเกษตรเพียง ๑๑.๘๑ ล้านไร่ หรือร้อยละ ๑๙ ของพื้นที่ทั้งประเทศ ในสมัยก่อนตอนโน้น เมื่อ ๓๐ – ๔๐ ปีที่แล้ว เกาหลีใต้ผลิตข้าวได้เพียงปีละ ๓ ล้านตัน ไม่พอกิน ก็ได้หน่วยงานอย่าง RDA นี่ แหละครับ ทำวิจัยเพื่อให้ได้ผลผลิตข้าวมากกว่าเดิมถึงร้อยละ ๓๐ จนกระทั่ง พ.ศ. ๒๕๒๐ เกาหลีใต้ผลิตข้าวได้ผลเฉลี่ยต่อพื้นที่สูงที่สุดในโลก

เมื่อประสบพบความสำเร็จในด้านการปฏิวัติเขียวแล้ว รัฐบาลเกาหลีใต้ก็หันมาปฏิวัติขาว เกาหลีเป็นประเทศหนาว พอถึงหน้าหนาวหิมะตกหนัก ผักต่างๆ ไม่สามารถงอกได้ในอุณหภูมิต่ำ รัฐบาลเกาหลีใต้ก็ส่งเสริมให้มีการปลูกผักโดยใช้แปลงที่มีพาสติกคลุมถึง ๒ ชั้น ไม่ให้อาการหนาวเข้าไปยับยั้งการเจริญเติบโตของพืชผักผลไม้ ถ้าผู้อ่านท่านเดินทางออกนอกเมือง ท่านจะเห็นแปลงที่มีพาสติกคลุมเต็มพรืดขาวไปจนสุดลูกหูลูกตาทั้งสองข้างทาง อันนี้นี่แหละครับ ที่เรียกว่าเป็นการปฏิวัติขาว

ขณะที่เกษตรกรไทยขายผลไม้เป็นกิโลกรัม แต่เกษตรกรเกาหลีใต้ขายผลไม้เป็นลูก เมื่อฤดูกาลผลไม้ใดมาถึง เกษตรกรจะนำผลไม้ลูกใหญ่ออกมาขายก่อน ส่วนลูกเล็กเก็บเข้าห้องเย็น ขายลูกใหญ่ได้ราคาดี ครั้นหมดฤดูผลไม้นั้นแล้ว ก็จะค่อยๆ ทยอยนำลูกเล็กออกมาขายนอกฤดูกาล ซึ่งถึงจะลูกเล็กอย่างไรก็ยังได้ราคางาม

รัฐบาลเกาหลีใต้ทุ่มทุนให้มหาศาลให้ RDA คิดค้นเทคโนโลยีเพื่อช่วยเกษตรกร นิติภูมิตระเวนไปในอาคาร RDA ได้ เห็นเครื่องคัดผลไม้ เครื่องจักรทางการเกษตรของเกาหลีไม่ได้คัดเพียงผลใหญ่ ผลเล็กแล้วครับ เครื่องจักรสมัยใหม่บอกได้แม้แต่ผลไม้ลูกนั้นมีน้ำตาลใปริมาณท่าใด ลูกไหนทคนที่เป็นโรคเบาหวาน IDDM ชนิดพึ่งอินซูลินทานได้ ลูกไหนคนที่เป็นโรคเบาหวาน NIDDM ขนิดไม่พึ่งอินซูลินทานได้

ในสมัยก่อน เกษตรกรผู้ปลูกหม่อนเลี้ยงไหมมีรายได้น้อย รัฐบาลก็ทุ่มทุนให้ RDA วิจัยจนค้นพบการนำโปรตีนจากเส้นใยไหมไปทำเป็นกระดูดเทียม ฟันเทียม ซึ่งเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มมากมายมหาศาลให้กับผลผลิตทางการเกษตร

รัฐบาล เกาหลีใต้ให้ความสำคัญกับการอบรม เกษตรกรมักได้รับการชักชวนให้ไปอบรมหลักสูตรต่างๆ ที่จัดโดยรัฐบาลอยู่เสมอ โดยเฉพาะการอบรมเพื่อให้เกษตรกรสามารถใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตและการตลาด เกษตรกรร้อยละ ๘๐ มีคอมพิวเตอร์ที่บ้าน และใช้อินเตอร์เน็ตเป็น จำนวนไม่น้อยที่มีเว็บไซต์ขายผลผลิตทางการเกษตรของตนเอง

รัฐบาล เกาหลีใต้ประกันรายได้ให้กับเกษตรกรที่ผลิตสินค้าเกษตรที่เป็นมิตรกับสิ่ง แวดล้อม เกษตรกรคนไหนใช้เคมี หรือฉีดยาฆ่าแมลงจะถูกคัดออกจากกลุ่มให้ต้องอยู่โดดเดี่ยว ขายสินค้าไม่ได้ เพราะคนเดียว จึงไม่มีอำนาจในการต่อรอง

ข้อดีข้อเสียของรัฐบาลเกาหลีกับการพัฒนาเกษตรกรรมยังมีอีกเยอะ นิติภูมิจะค่อยๆ ทยอยแคะแงะแกะออกมารับใช้ผู้อ่านท่านที่เคารพเป็นระยะๆ ครับ

เขียนถึงเรื่องการพัฒนาแล้วก็นึกขึ้นมาได้ ศุกร์วันนี้ เวลา ๑๓.๐๐ – ๑๖.๐๐ น. มหาวิทยาลัยศิลปากร ชวนนิติภูมิพูด “การวิเคราะห์ผลกระทบทางเศรษฐกิจ สังคม และสภาวะแวดล้อมต่อการพัฒนา” รับใช้ข้าราชการสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หลักสูตร นักพัฒนาชุมชนรุ่น ๓๕ ที่โรงแรมชาลีนา กทม.

[4/12/2552]

kimzagass · ตอบ: 05/12/2009 9:04 pm ชื่อกระทู้:

กาลครั้งนั้น ราวรัตนโกสินธ์ศก 227......

ส.ท. แช ลอง วัน. อดีตทหารบกเกาหลีใต้ (KATUSA) เพื่อนรักร่วมสมรภูมิสงครามเกาหลี เดินทางมาประเทศไทยเพื่อขอลงทุนทำ "ขิงดอง" ส่งออกไปยังเกาหลีและทั่วโลก.....หลังจากเจรจากับรัฐบาลไทยรอบแรกแล้ว ถือโอกาสมาเยี่ยมเยียน พบปะพูดคุยกับ ส.ท. คิม ซา กัสส์ (19 Th ROTATION ROYAL THAI ARMY) ปรึกษาเรื่องงานปัจจุบันและฟื้นความหลังเมื่อครั้งเป็นหนุ่ม อยู่นาน 2 วัน กับ 1 คืน...

อดีต คือ อดีต....FORGET THE PAST START THE NEW .......สรุปเลยนะ....

แช ลอง วัน. เสนอขอลงทุนในประเทศไทยกับนักการเมืองไทย คนที่เป็นใหญ่ในวันนี้และสังกัดพรรคที่เป็นใหญ่ในวันนี้..... ได้
รับข้อเสนอกลับว่า "ขอ 10 ล้าน เพื่อนำเรื่องนี้เข้า ครม. ....." แค่เข้า ครม.เท่านั้น ยังไม่ถึงขั้นอนุมัติให้สร้างโรงงานและดำเนินโครงการได้

งานนี้ แช วัน ลอง. ต้องขออนุมัติจาก กระทรวงอุตสาหกรรม. กระทรวงวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม. หรืออาจจะต้องขออนุมัติอย่างหน่วยงานอื่นๆอีก.....ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะต้อง "จ่าย" อีกเท่า
ไหร่ ?

คิม ซา กัสส์. ตอบกลับด้วยใบหน้าร้อนผะผ่าว สุ้มเสียงเครือๆ สั้นๆว่า ด้วยคำพูดสั่นๆว่า "ยอบอเซล ทังซินึ้น ชิแบ คา.....แว แทกุ๊ก มูราโย" แปลว่า "กลับบ้านไปเถอะ ไม่รู้จักประเทศไทยหรือ....."

แช วัน ลอง. ยอว่า ประเทศไทย คือ THE LAND THAT GOD GIVING หมายถึง ดินแดนที่พระเจ้าประทานให้..... ส่วนประเทศเกาหลีถ่อมตัวตอบว่า คือ THE LAND THAT GOD
FORGET หมายถึง ดินแดนที่พระเจ้าลืม.....

แช วัน ลอง. เล่าให้ฟังว่า....
เมื่อครั้งเกาหลีใต้ "ปฏิวัติเขียว" ได้ส่ง "ชาวนาข้าว" มาเรียนรู้
วิธีปลูกข้าวจากประเทศไทย 200 คน เรียนกันนาน 1 รุ่นการปลูก เมื่อกลับไปแล้ว รัฐบาลก็ได้ส่งเสริมอย่างจริงจัง ทั้งๆ ที่ไม่ได้พูดว่า "บูรณาการ" หรือ "ยั่งยืน" ใดๆ ทั้งสิ้น.....

ชาวนากลุ่มนี้เมื่อกลับไปแล้ว ต้องเป็นแกนนำส่งเสริมและแนะนำเทคนิคต่างๆแก่ชาวนาในพื้นที่ละแวกใกล้เคียง และผู้สนใจจากไกลๆ.....ผลผลิตข้าวที่ได้จากชาวนาที่ทำตามแนวทางใหม่ รัฐบาลมีโครงการรับซื้อ ด้วยราคาที่ชาวนาพอใจ แล้วพัฒนาถึงขั้นชาวนาขายข้าวรวยได้

มีชาวนาบางกลุ่มที่ยังยึดติดแบบเดิมๆ ไม่ปรับเปลี่ยน ไม่พัฒนา ไม่ยอมรับคำแนะนำใดๆ ผลผลิตข้าวที่ได้จึงไม่มีคุณภาพ แถมยังขาดทุนจนเป็นหนี้เป็นสิน.....พวกนี้จึงเข้าไปร้องขอให้
รัฐบาลช่วย (ไม่ได้ถามว่า ปิดถนนหรือเปล่า)

รัฐบาลตอบกลับแบบไม่ต้องคิด พร้อมกับยื่นคำขาด....

ถ้าไม่ยอมเปลี่ยนวิธีทำนาข้าวตามที่รัฐบาลแนะนำ จะไม่รับซื้อผลผลิต และไม่ช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้น....แถมท้ายอีกว่า ถ้าประชาชนไม่พัฒนาตัวเอง แล้วประเทศจะเจริญได้อย่างไร ?

จบเกาหลี.....ยังมี ไต้หวัน. อิสราเอล. อเมริกา. ออสเตรเลีย. อีก....วันหลังจะมาต่อให้
ลุงคิมครับผม

kimzagass · ตอบ: 15/12/2009 6:55 pm ชื่อกระทู้:

เมื่อไม่ใครเพิ่มเติมข้อมูล กับไม่มีใครกระทู้ถามต่อ ก็จะบอกเล่าเอง รู้มาแล้วไม่ได้บอกใครเหมือนหัวใจจะสลาย....ประมาณนั้น

ญาติใกล้ชิดเดินทาง ขึ้น-ล่อง -- ไทยแลนด์-ไต้หวันแลนด์ บ่อยๆ เล่าเรื่องเกษตรของไต้หวันให้ฟัง

นโยบายรัฐบาลไต้หวันต่อภาคเกษตรกรรมกำหนดว่า.....การช่วยเหลือเกษตรกรจะพิจารณาจากปริมาณผลผลิตที่ส่งออกได้เท่านั้น โดยว่า ส่งออกได้เท่าไรให้นำตัวเลขที่ส่งออกได้มาคิดเปอร์เซ็นต์ (กี่เปอร์เซ็นต์ขึ้นอยู่กับชนิดของผลผลิตเกษตร) แล้วนำตัวเลขเปอร์เซ็นต์นั้นไปขอรับ "ผลิตภัณท์เพื่อการเกษตร" ที่ตัวเองต้องการ จากร้านหรือบริษัทไหนก็ได้ จากนั้น ร้านหรือบริษัทจะไปเบิกเงินจากรัฐบาลเอง.....นี่คือ นโยบายนำเงินตราต่างประเทศเข้าประเทศ

ทราบว่า.....ทั้งร้าน/บริษัท และเกษตรกร ทุกคนมีความซื่อสัตย์ ไม่คอรับชั่น ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ไม่มีปัญหา

เกษตรกรบางราย ผลผลิตไม่ได้เกรดส่งออกจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากโครงการรัฐบาล จึงพากันไปร้องเรียนรัฐบาล กล่าวว่า คนที่ส่งออกได้ มีรายได้จากการส่งออกมากพออยู่แล้ว ทำไมจึงให้ความช่วยเหลือ แล้วทำไมไม่ให้ความช่วยเหลือแก่เกษตรกรที่ส่งออกไม่ได้

รัฐบาลรับทราบแล้วส่งเจ้าหน้าส่งเสริมเกษตรไปตรวจสอบ พบว่า เกษตรกรที่ไม่สามารถสร้างผลผลิตแล้วส่งออกไม่ได้เป็นเพราะ.....
1....ไม่ยอมรับเทคโนโลยีสมัยใหม่ด้านการผลิต
2....ไม่มีการวางแผนการบริหารจัดการ
3....ไม่รวมกลุ่มผลืตเพื่อให้ได้ปริมาณสำหรับการส่งออกแต่ละครั้ง
4....ไม่เลือกผลิตพืชที่ตรงกับความต้องการของตลาดต่างประเทศ

แนวทางแก้ปัญหาของเจ้าหน้าที่ส่งเสริม คือ แนะนำแกมบังคับ...
1....ให้เข้าอบรมหลักสูตรการเกษตรแผนใหม่เพื่อการส่งออก
2....ให้มีความรู้เรื่องเทคโนโลยีสมัยใหม่
3....ให้เข้ารวมกลุ่มตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ส่งเสริม
4....ให้ยอมรับคำแนะนำจากเกษตรกรเพื่อนบ้าน (พี่เลี้ยง) ที่ประสบความสำเร็จแล้ว
5....ให้บันทึกรายงานการบริหารจัดการทุกขั้นตอนและทุกระยะ

หมายเหตุ :
อาจจะมีรายละเอียดปลีกย่อยในการปฎิบัติมากกว่านี้ แต่ผู้เล่าให้ฟังไม่ได้ล้วงลึกถึงระดับนั้น ที่แน่นอนนั้น คือ เจ้าหน้าที่ของรัฐบาลไต้หวัน มีความตั้งใจ มีความรู้ และมีอุดมการณ์ในการทำงานมาก ....... ทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องกับการเกษตร ทำงานแบบประสานงานกันได้ดีมาก.....ผิดกับของไทยอย่างสิ้นเชิง สำคัญอย่างมาก ที่นั่นไม่มีคอรัปชั่น

แปลงเกษตรของเกษตรกรไต้หวัน ขนาด 5 ไร่ ถือว่าเป็นแปลงขนาดใหญ่ ทั่วๆไปจะใช้เนื้อที่เพียง 2-3 ไร่ เท่านั้น ทั้งนี้เพราะเนื้อที่หายาก

ผลผลิตที่ส่งออกไม่ได้ซึ่งถือว่าตกเกรดนั้น ยังสามารถจำหน่ายในประเทศได้ ประชาชนไต้หวันรู้ว่านี่คือผลผลิตของเกษตรกรไต้หวันจึงยินดีซื้อ ต่อเมื่อผลผลิตในประเทศหมดแล้วจึงจะซื้อผลผลิตจากต่างประเทศ

ยุติไต้หวันแค่นี้ก่อน....งวดหน้าต่ออิสราเอล
ใครมีอะไรจะเพิ่มเติมก็ได้นะ
ลุงคิมครับผม

ott_club · ตอบ: 15/12/2009 9:33 pm ชื่อกระทู้:

เข้ามารอเรื่องเล่า"จากอิสราเอล"

Pitipol · ตอบ: 16/12/2009 7:03 pm ชื่อกระทู้:

พื้นที่ไต้หวันมีประมาณ 36,000 ตารางกิโลเมตร
พื้นที่ประเทศไทยมีประมาณ 513,115 ตารางกิโลเมตร
หรือใหญ่กว่าประเทศไต้หวันประมาณ 14 เท่า

หากประเทศไทยทำการเกษตรได้ดั่งไต้หวันไม่รู้ว่าจะรวยขนาดไหน
ยังไม่นับพื้นที่ที่เหมาะกับการเกษตรที่มีมากกว่ามายกว่าไต้หวันอีกเท่าไหร่
_________________
เกษตรกรฝึกหัด
โอ ระยองครับผม

Pitipol · ตอบ: 16/12/2009 8:31 pm ชื่อกระทู้:

แล้ว RDA ของเกาหลี มีความใกล้เคียงกับหน่วยงานไหนของไทยครับ
_________________
เกษตรกรฝึกหัด
โอ ระยองครับผม

ott_club · ตอบ: 16/12/2009 9:01 pm ชื่อกระทู้:

คิม ซา กัสส์. ตอบกลับด้วยใบหน้าร้อนผะผ่าว สุ้มเสียงเครือๆ สั้นๆว่า ด้วยคำพูดสั่นๆว่า "ยอบอเซล ทังซินึ้น ชิแบ คา.....แว แทกุ๊ก มูราโย" แปลว่า "กลับบ้านไปเถอะ ไม่รู้จักประเทศไทยหรือ....."

ลุงคิมพูดภาษาเกาหลีได้ หรือแต่งเอาเนี่ยไม่ค่อยเชื่อใจแล้ว โดนอำอยู่เรื่อย

kimzagass · ตอบ: 16/12/2009 9:27 pm ชื่อกระทู้:

ของจริง (โว้ย)

แทกุ๊ก แปลว่า คนไทย - ประเทศไทย
แว แปลว่า ทำไม
มูรา แปลว่า ไม่รู้

ทังซินึ้น แปลว่า คุณ
นานึ้น แปลว่า ผม
ชิแบ แปลว่า บ้าน
คา แปลว่า ไป
วา แปลว่า มา

พอแล้ว เดี๋ยวไม่เนียน
คิม ซา กัสส์

ott_club · ตอบ: 16/12/2009 9:46 pm ชื่อกระทู้:

เชื่อแล้วครับ