ทุเรียน นนท์ ทำไมจึงแพง

[somchai]

เ


"เถาวัลย์เปรียง" สรรพคุณ แก้ปวด ลองหาข้อมูลดูจากกลูเกิ้ลได้ครับ

[somchai]

"กระดังงา" จากที่ไหนผมจำไม่ได้ครับ เดี๋ยวเจอพี่นุ้ยที่สวนจตุจักรจะแวะไปถาม

[somchai]

ขอขอบคุณ พี่นุ้ย เจ้าของสวนที่พาผมเดินชมและให้ความรู้

เป็นการพบกันครั้งแรก ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนนะครับ พี่นุ้ยมีน้ำใจมากๆๆๆๆๆๆ
พาเดินชมสวนพร้อมทั้งอธิบาย ให้ทราบถึงต้นไม้แต่ละชนิดๆ และทุกๆวันพุธ พฤหัสบดี
จะนำต้นไม้ในสวนไปขายตลาดต้นไม้ จตุจักร สมาชิกท่านใดผ่านไปผ่านมา แวะเยี่ยมเยือน
ได้ครับ เยื้องๆ ธ.กสิกรไทย มีร้านขายน้ำแข็งอยู่หน้าร้าน

ขอขอบคุณอีกครั้งครับ

สมชาย กลิ่นมะพร้าว

[thumsiri]

ขอบคุณมากครับพี่ที่นำภาพมาให้ชม...

พืชพันธุ์เก่า ๆ น่าอนุรักษ์ไว้นะครับ นาน ๆ ไปต้องเป็นของหายากแน่...
เห็นแล้วอยากนำมาปลูกจังเลยครับโดยเฉพาะ ทุเรียนพันธุ์ลวงที่ว่า...

[1545]

จะมีโอกาสได้กินบ้างหรือปล่าว

[somchai]

พี่นุ้ยเจ้าของสวนบอก หนาวนี้ได้เห็นลูกแน่นอนไว้รอดูละกันครับ รวมทั้งราคาด้วย
จริงๆออกจากสวนเท่าไร ถึงผู้บริโภคเท่าไร ไว้ผมจะเข้าไปดูอีกหลายๆสวน ครับ

[Aorrayong]

ถ้ามีโอกาส อาจจะแวะไปพูดคุย แลกเปลี่ยนประสบการณ์การดูแลสวนกับพี่นุ้ยก็ได้

ขอบคุณ คุณสมชายมากค่ะ

[kimzagass]

ประสบการณ์ตรง เรื่อง ทุเรียนนนท์.

จ.ส.อ.สมพงษ์ สกุลดิษฐ์. อดีตพลขับรถ จอมพลสฤดิ์ ธนรัชต์.
(จอมพลผ้าขาวม้าแดง) วันที่ท่านเสีย จอมพลถนอม กิตติขจร.
บอกกับ จ.สมพงษ์.ว่า "มึงไปอยู่กับกู......" จ่า.สมพงษ์.ตอบ
แบบไม่คิดด้วยความมั่นใจ "ขอบคุณครับ ผมไม่ไปครับ ท่าน
เสียแล้วผมจะลาออกครับ....." จอมพลถนอม. งง


จ่าสมพงษ์. มีสวนทุเรียนย่านบางกรวย เป็นมรดกตกทอดมาจาก
บรรพบุรุษ ราว 20 ไร่ ยกให้สร้างทางถนนวงแหวน 2 ไร่ ที่เหลือ
มีนักการเมืองใหญ่จาก จ.พิจิตร ขอซื้อไร่ละ 20 ล้าน........จ่า
สมพงษ์ไม่ขายจนกระทั่งทุกวันนี้ ที่ดินตรงนี้ราคาไร่ละ 30 ล้าน

ทุเรียนในสวนเป็นทุเรียนโบราณ "ลวง - ก้านยาว - ชะนี - หมอน
ทอง - จำไม่ได้....." ราคาหน้าสวนจองล่วงหน้าข้ามปี ผลละ
1,300 - 2,500 บาท ทุกปีไม่พอขาย.......เทคนิคทำให้ทุเรียน
อร่อยแบบทุเรียน ไม่ใช่ทุเรศ ง่ายๆ คือ ไม่ต้องทำอะไรเลย......

ไม่ปุ๋ยเคมี - ไม่ฮอร์โมน - ไม่ปุ๋ยคอก - ไม่ปุ๋ยชีวภาพ - ไม่
ยาฆ่าหญ้า - ไม่สารเคมีฆ่าแมลง/โรค - ไม่ตัดหญ้าถ้าไม่
เกะกะขวางทางเดิน - ไม่ตัดแต่งกิ่ง - ไม่ตัดแต่งช่อดอก -
ไม่ผสมดอก - ไม่ซอยผล - ห่อผลด้วยตาข่ายลวดป้องกัน
กระรอก - เก็บผลเก่าที่ร่วงออก ........

ทุเรียนสวนนี้ไม่เคยนับอายุผล เพราะไม่รู้จะเริ่มนับ 1 วันใด
ทุกวัน เช้า - สาย - บ่าย - ค่ำ จ่าสมพงษ์จะเดินเข้าไปในสวน
ให้ทุเรียนเห็นหน้า (จ่า.พูดตลก...) ก็ได้แต่มองดู ไม่ได้ทำอะไร

ช่วงที่ทุเรียนเริ่มแก่ (กะด้วยสายตาระดับเซียน...) สำรวจตามพื้นดิน
โคนต้น พบลูกไหนร่วง หยิบขึ้นมาพิสูจน์ ลูกนี้เพิ่งร่วงเมื่อเช้า เมื่อ
สาย เมื่อบ่าย หรือเมื่อคืนนี้เอง เก็บขึ้นมาแล้วสังเกตุด้วยสายตา
ก็รู้ เพื่อความแน่ใจต้องผ่าดูข้างใน นั่นแหละทุเรียน "ใช่เลย" ยกโทร.
แจ้งลูกค้าได้เลย

นั่นคือ สัญญานบอกว่า ทุเรียนบนต้น "แก่แล้ว" จึงเริ่มลงมือเก็บผลชุด
แรก จากนั้นอีก 7 วันลงมือเก็บชุดที่ 2 และอีก 7 วันต่อมาก็ลงมือเก็บ
ผลชุดที่ 3 ส่วนใหญ่ปีหนึ่งๆจะได้ 3 ชุด เพียงบางปีเท่านั้นที่ได้ 4 ชุด

สรุป :
จ่าสมพงษ์. ไม่ได้ดูทุเรียนแก่ด้วยการเคาะผล หรือดูสี. หนาม. ปลิง.
แต่ปล่อยให้ลูกแก่จัดคาต้น จนกระทั่งลูกแรกร่วงลงมาจากต้นเอง
เหมือนเป็นส่วนล่วงหน้าลงมาแจ้งข่าวว่าทุเรียนต้นนี้แก่แล้ว.....ไม่ใช่
ท่านในโกฐฺบอกนะ

ทุรียนนนท์หลายสวน (ที่เคยสัมผัสพูดคุยกัน กว่า 10 สวน) ที่มีลูกค้า
จองล่วงหน้าข้ามปี สนนราคาประมาณของจ่าสมพงษ์.นี่แหละ



ทุเรียนจ่าสมพงษ์. 10 ลูก 100 ลูก ฤาจะอร่อยเท่า "นกกระจิบ"
เพียง 1 ลูก.......ว่าไหม ?
แต่วันนี้ขอกินทุเรียนจ่าสมพงษ์.ก่อน เพราะไม่มีนกกระจิบกิน

ฤาว่า 10 นกกระจิบ 100 นกกระจิบ แต่ไม่มี ไหนจะอร่อยเท่า
เพียง 1 จ่าสมพงษ์.....

พูดอย่างนี้ ปีหน้า เมื่อฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ อดกิน นกกระจิบแน่



ลุงคิมครับผม

[Aorrayong]

ที่มา คัดลอกจาก http://www.prachatouch.co.th/web/news_detail.asp?id=85

นายทุนขอซื้อที่ 150 ล้านไม่ขาย ต้องการอนุรักษ์ให้
ลูกหลานภูมิใจ



คอลัมน์ : คนของประชาชน
โดย จ.ส.อ.สมพงษ์ สกุลดิษฐ์ ประธานชมรมอนุรักษ์ทุเรียนนนท์

ย้อนกลับไปในอดีตนับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ตำบลที่เป็น
ที่ตั้งเมืองนนทบุรีนั้น เดิมเรียกว่า บ้านตลาดขวัญ ซึ่งเป็นดิน
แดนที่อุดมสมบูรณ์และเป็นสวนผลไม้ที่ขึ้นชื่อ ริมสองฝั่งที่
แม่น้ำเจ้าพระยาตัดผ่านเรียงรายไปด้วยสวนผลไม้นานาชนิด
และด้วยสภาพภูมิประเทศที่ตั้งอยู่ในที่ราบลุ่มดินดอนสามเหลี่ยม
ปากแม่น้ำ ดินที่อยู่บริเวณนี้จึงเป็นดินตะกอนที่เกิดจากการพัด
พามาของน้ำ ทำให้ดินมีความอุดมสมบูรณ์ของแร่ธาตุอย่างมาก
และยังทำให้ปลูกผลไม้ได้รสชาติดี โดยเฉพาะทุเรียน ซึ่งในอดีต
นั้นทุเรียนนนท์มีชื่อเสียงโด่งดังก้องเมืองไทย จนถือเป็นสัญ
ลักษณ์อย่างหนึ่งของ จ.นนทบุรี

เมื่อกล่าวถึงเมืองนนท์ หลายต่อหลายคนคงนึกถึงเกาะเกร็ด ชุมชน
ชาวมอญที่ขึ้นชื่อในเรื่องของเครื่องปั้นดินเผา และขนมไทยแสนอร่อย
นานาชนิด แต่นอกจากสิ่งเหล่านี้ก็ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่หลายคนอาจจะ
ลืมเลือนไปแล้วว่า จ.นนทบุรี นั้นเป็นเมืองที่มีผลไม้เลื่องชื่อมากชนิดหนึ่ง
นั่นก็คือ "ทุเรียน" ราชาแห่งผลไม้ที่เรียกว่าถ้าอยากกินทุเรียนดีก็ต้อง
นึกถึงทุเรียนนนท์ เพราะเป็นดั่งราชาแห่งราชาผลไม้ที่ปัจจุบันนี้หากิน
ได้ยากมาก แม้จะมีราคาแพงก็ตาม

สำหรับ "ก้านยาว" ซึ่งถือว่าเป็น "ราชาทุเรียน"นั้น มีราคาลูกใหญ่อยู่
ที่ประมาณ 2,500 บาทต่อลูก ถ้าลูกเล็กราคาก็อยู่ที่ 500-1,000 บาทต่อ
ลูก ส่วนรสชาติจะออกรสมันปนหวานเล็กน้อยเนื้อละเอียด ไม่มีกลิ่น
สีเหลืองเข้มกว่าหมอนทอง สำหรับ "หมอนทอง" มีกลิ่นเล็กน้อย รส
ชาติหวานมัน ออกรสหวานมากกว่าก้านยาว ราคา 2 กิโลกรัม 300 บาท
สำหรับลูกเล็ก ถ้าลูกใหญ่หน่อยก็ตกประมาณ 5 กิโลกรัม 700 บาท ถ้า
ใหญ่มากก็ขึ้นไปถึงหลักพัน ส่วน "ทองย้อยฉัตร" ทุเรียนพันธุ์เก่าแก่ดั้ง
เดิมนั้นสังเกตง่ายๆ ตรงก้นของลูกจะมีก้อนย้อยๆ คล้ายฉัตร รสชาติหวาน
มัน สีเหลืองเข้ม มีกลิ่นเล็กน้อย และมีปลูกอยู่ที่ จ.นนทบุรี เท่านั้น

เหตุที่ทำให้ทุเรียนนนท์มีราคาสูงถึงหลักพันต่อลูก เนื่องจากปัจจุบันผู้ปลูก
มีน้อยบ้างก็ล้มเลิกไปตอนน้ำท่วม บ้างก็ขายที่ให้กับพวกนายทุนเอาไปทำ
บ้านจัดสรรเพราะได้ราคาดีกว่า ทำให้ทุเรียนนนท์มีผลผลิตออกมาน้อย
หาทานได้ยากขึ้นทุกวัน ประกอบกับทุเรียนนนท์มีรสชาติอร่อย เนื้อดีจึงส่ง
ผลให้มีราคาแพง

จ.ส.อ.สมพงษ์ สกุลดิษฐ์ ประธานชมรมอนุรักษ์ทุเรียนนนท์ อยู่บ้านเลขที่
116/5 ม.2 ต.บางสีทอง อ.บางกรวย จ.นนทบุรี ชาวสวนทุเรียนผู้ยึดมั่น
อุดมการณ์ไม่ยอมขายที่ดินให้นายทุนแม้ได้ราคาถึง 150 ล้านบาท เพราะ
ต้องการจะอนุรักษ์สืบทอดการปลูกทุเรียนไว้ให้ลูกหลาน

ลุงสมพงษ์ เล่าว่า ก่อนจะมีอาชีพชาวสวนทุเรียนบ้านเดิมอยู่ที่ ต.บางบำหรุ
อ.บางกอกน้อย จ.กรุงเทพมหานคร โดยทางบ้านคุณตาของลุงเป็นชาวสวน
ทุเรียน และลุงก็ได้เรียนรู้วิธีการปลูกทุเรียนมาตั้งแต่เด็กจนมีความชำนาญ
จนเมื่อ ปี พ.ศ.2517 ทางการได้เวนคืนที่ดินละแวกนั้นทั้งหมดรวมถึงบ้านของ
ลุงสมพงษ์ ซึ่งมีเนื้อที่ 3 ไร่ ครั้งนั้นลุงได้ค่าเวนคืนที่ดินเป็นจำนวนเงิน
6 แสนบาท ลุงสมพงษ์จึงตัดสินใจนำเงินที่ได้มาซื้อที่ดินใน อ.บางกรวย
จ.นนทบุรี จำนวน 6 ไร่ เพราะเห็นว่าดินของ จ.นนทบุรี เหมาะสมแก่การ
เพาะปลูก

ลุงจึงตัดสินใจปลูกทุเรียนซึ่งตัวลุงมีความชำนาญมาตั้งแต่เด็ก ในตอนแรก
เป็นช่วงที่ลำบากมาก เพราะลุงจะต้องตื่นตั้งแต่ตี 5 ถีบรถจักรยานมาที่สวน
เพื่อมาปรับหน้าดินให้มีความเหมาะสมในการปลูก ทุเรียน และต้องหมั่นรด
น้ำกำจัดวัชพืชตลอด คอยดูสภาพอากาศหากว่าอากาศร้อนจัดหรือว่าเย็น
เกินไป จะทำให้ต้นทุเรียนปรับสภาพไม่ทันดอกของทุเรียนที่จะออกเป็นผล
ร่วงและสร้างความเสียหายให้กับชาวสวนทุเรียนเป็นอย่างมาก บางคนไม่มี
ความ ชำนาญในการเพาะปลูกพอเจอปัญหาก็เลิกทำปล่อยให้ที่ดินรกร้าง
หรือไม่ก็ขาย ที่ดินไปทำงานในโรงงาน

แต่สำหรับลุงแล้ว ลุงจะหาสาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรและหาวิธีแก้ไข จนเมื่อ
พ.ศ.2527 ลุงเก็บเงินจากการขายทุเรียนและได้ซื้อที่ดินเพิ่มอีกจำนวน 9
ไร่ และก็ทำสวนทุเรียนเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน แม้จะมีนายทุนเข้ามาขอซื้อที่
ของลุงเป็นจำนวนเงินกว่า 150 ล้านบาท ลุงก็จะไม่ยอมขายเพราะอยาก
อนุรักษ์สวนทุเรียนแห่งนี้ไว้ให้ลูก หลาน และอยากถ่ายทอดความรู้เรื่อง
การปลูกทุเรียนให้แก่คนที่สนใจสามารถเข้า มาชมสวนทุเรียนและเรียนรู้วิธี
การปลูกตั้งแต่เริ่มต้นโดยไม่คิดค่าใช้ จ่าย เพราะปัจจุบันนี้เหลือชาวสวน
ทุเรียนใน จ.นนทบุรี เพียงแค่ 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

ปัจจุบันนี้ ลุงสมพงษ์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประธานชมรมอนุรักษ์ทุเรียน
นนท์ อ. บางกรวย และยังได้รับการคัดเลือกจากทาง จ.นนทบุรี ให้เป็น
กรรมการการจัดประกวดทุเรียนนนท์ และเป็นวิทยากรในการให้คำแนะนำ
แก่ ชาวสวน และหน่วยงานราชการอีกหลายแห่ง

โดย สุรสิทธิ์ สินประเสริฐ

[Aorrayong]

ที่มา คัดลอกจาก http://www.food-resources.org/news/view.php?id=233

"สวนทุเรียน" 150 ล้าน...ไม่ขาย!!! ใช่ว่าหยิ่ง แต่พอใจที่จะเป็น"ชา

มติชน 3 ก.ย. 50
ตามรอยพระบาทพ่อแบบพอเพียง
บุญเลิศ ขำพุก

ยุคที่ดินราคาแพงประดุจเพชร โดยเฉพาะที่ดิน
ติดถนนใหญ่อย่างถนนนครอินทร์ จ.นนทบุรี ราคาสูงกว่า
ไร่ละ 20 ล้านบาท เจ้าของที่ดินส่วนใหญ่พากันขายที่ดิน
ไปใช้ชีวิตอย่างมหาเศรษฐีกันเป็นแถว

แต่ "จ.ส.อ.สมพงษ์ สกุลดิษฐ์" หรือ "ปู่สมพงษ์" วัย 76 ปี
กลับไม่ขาย ขอใช้ชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายกับ "สำเภา สกุลดิษฐ์"
ภรรยาวัย 74 ปี และ "สุภัทรา" บุตรสาว "กิตติ มั่นกตัญญู"
บุตรเขย "สฤษดิ์" บุตรชาย และ "พรเพ็ญชาย" บุตรสะใภ้ แล
ะหลานอีก 6 คน ในบ้านเลขที่ 116/5 หมู่ 2 ต.บางสีทอง
อ.บางกรวย จ.นนทบุรี อย่างมีความสุข

โดยยึดอาชีพทำสวนทุเรียน บนเนื้อที่ 13 ไร่ ซึ่งมีถนนนครอินทร์
ตัดผ่านกลางสวน ที่จึงถูกแยกเป็นสองฝั่ง ตั้งอยู่หมู่ 1 ต.บางขุนกอง
อ.บางกรวย และหมู่ที่ 1 ต.บางขนุน อ.บางกรวย

"ปู่สมพงษ์" เล่าว่า เกิดที่ ต.บางบำหรุ อ.บางกอกน้อย จ.ธนบุรี เป็น
ลูกชาวสวน แต่พ่อแม่ไม่มีที่ดินของตนเอง ช่วยตายายทำสวนมาตั้ง
แต่อายุ 12 ปี พออายุ 17 ปี สอบเข้านักเรียนนายสิบได้ ไปรับราชการ
เป็นทหารที่มณฑล 1 เมื่อปี 2494 แล้วลาออกเมื่อปี 2506 หลังจอมพล
สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ถึงแก่อสัญกรรม เพราะตนเป็นคนขับรถของจอมพล
สฤษดิ์ ขับให้ตั้งแต่เป็นแม่ทัพภาคที่ 1 ผู้บัญชาการทหารบก และนายก
รัฐมนตรี

"ลาออกได้เงินบำเหน็จมา 8,000 บาท มายึดอาชีพทำสวนทุเรียน
ที่บางบำหรุ เช่าสวนเขาก่อนจนตั้งตัวได้ ก็มาซื้อที่ดินของตนเองแถว
บางบำหรุ แต่ถูกเวนคืนหมดเพื่อสร้างถนนปิ่นเกล้า เลยหาซื้อที่ใหม่
ที่สวนแห่งนี้ ซื้อครั้งแรก 6 ไร่กว่า เมื่อปี 2520 ราคา 2.4 แสนบาท
ปี 2527 ซื้อเพิ่มอีก 7 ไร่ ราคา 1.2 ล้าน ต่อมาซื้อเพิ่มอีก 2 ไร่ อยู่ติด
กันสวนทุเรียนหลากสายพันธุ์

ปู่สมพงษ์กับจี๊ปคู่ใจ

"ปู่สมพงษ์" เล่าว่า ที่ดินที่ซื้อมาเป็นสวนทุเรียนเก่าอยู่แล้ว แต่ต้นใหญ่
ทั้งนั้น มาถึงเลยฟันทิ้งหมด แล้วก็ขุดดินขึ้นมาทำคันป้องกันน้ำท่วม
สูบน้ำเข้ามาแช่ไว้ทิ้ง 3 เดือน ให้ดินเน่าแล้วสูบน้ำออก และจึงยกโคก
ปลูกทุเรียนเมื่อปี 2530 กว่า 200 ต้น และอีก 200 กว่าต้นที่แปลงฝั่งต
รงข้าม นอกจากทุเรียนก็ปลูกลองกอง มะไฟ ส้มโอ มะม่วง มังคุด
ปี 2536 เริ่มได้ผล แต่ปี 2538 น้ำท่วมใหญ่ ผมสู้น้ำเต็มที่ แถวนี้ผมรอด
อยู่เจ้าเดียว นอกนั้นจมหมด เพราะผมยกคันสูงป้องกันไว้ก่อนและสูบ
น้ำออกตลอดเวลา ค่าน้ำมันวันละ 700-800 บาท

"ผลผลิตทุเรียนก็เพิ่มขึ้นตามอันดับ จาก 300-400 ลูก เป็น 2,000-3,000
ลูก ปีนี้ราคาทุเรียนนนท์สูงมาก สูงกว่าทุกปี อย่างหมอนทองลูกใหญ่ ปี
นี้ลูกละ 1,500 บาท ที่ผ่านมาเต็มที่แค่พันเดียว เฉพาะทุเรียนปีหนึ่งได้
3 แสนกว่าบาท อย่างอื่นไม่รู้ แต่ทุเรียนขายได้เท่าไรเก็บอย่างเดียวไม่
ได้เอามาใช้จ่าย หมดหน้าทุเรียนก็มานับกัน ผลไม้อื่นเราก็ขายใช้กินไป
วันๆ ให้เด็กบ้าง"

"ปู่สมพงษ์" บอกว่า ตอนเวนคืนสร้างถนนนครอินทร์เมื่อปี 2543 สวนหา
ยไปประมาณ 3 ไร่ ถนนตัดผ่ากลางที่ดินเลย จึงมีที่อยู่ 2 ฝั่งถนน ได้ค่า
เวนคืนมาไร่ละ 8 แสนบาท ค่าต้นไม้อีกนิดหน่อย ที่เสียหาย คือ ถนนมัน
ทำให้โล่งไปหมด ไม่มีต้นไม้บังลม พอพายุมาทุเรียนโดยเฉพาะก้านยาว
โค่น โค่น 20 กว่าต้น ต้องปลูกซ่อม โดยปลูกแบบผสม ตรงกลางจะเป็น
ทุเรียน ด้านข้างจะเป็นส้มโอ มะม่วง มังคุด เพื่อเอาไว้บังลมด้วย

เมื่อถามว่าที่ดินของ "ปู่สมพงษ์" อยู่ติดถนนนครอินทร์ทั้ง 2 ฝั่ง ถือเป็น
ทำเลทอง หากขายจะได้เงินมหาศาลไปใช้อย่างสุขสบายในบั้นปลาย
ชีวิตได้เลย แล้วไม่คิดจะขายหรือส้มโอให้ผลผลิตเก็บขายรายวัน

ที่ดินราคา 150 ล้านบาทติดถนนนครอินทร์

"ปู่สมพงษ์" นิ่งไปพักหนึ่ง แล้วตอบเสียงดังฟังชัดว่า
"ก่อนจะขายที่ต้องคิดกลับไปถึงตอนที่กว่าจะสร้างที่แปลงนี้ขึ้นมา
ได้ เราขายเรารวย แต่ตอนหลังลูกหลานเราจะไม่มีที่อยู่ แถวนี้ไร่ละ
20 กว่าล้าน แปลงนี้ 7 ไร่ มีคนมาเสนอให้ 150 ล้านบาท เมื่อ 5 ปี
ที่แล้ว แต่ผมไม่คิดจะขาย และเมื่อเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมอนุรักษ์
ทุเรียนนนท์ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร มี
พระราชดำรัสให้ช่วยกันอนุรักษ์ทุเรียนนนท์ ผมจึงตั้งปณิธานว่าไม่
ขายเด็ดขาด ล่าสุด สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ก็ทรงตรัสไว้เมื่อครั้งที่ได้เข้าเฝ้าฯว่าให้ช่วยอนุรักษ์ไว้ อย่าให้สูญไป"

"ปู่สมพงษ์" กล่าวว่า ตนเองยึดแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียง
ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และจะทำสวนต่อไป เพราะการเงิน
พอกินพอใช้ ไม่เคยเป็นหนี้เป็นสิน ไม่ทะเยอทะยาน มีแค่ไหนกินแค่
นั้น มีเหลือก็ซื้อที่ดิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนัน
ไม่ประพฤติชั่ว สิ่งใดเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมจะทำ ช่วยได้ก็ช่วย ถ้า
เป็นคนอื่นเขาบอกทำสวนไม่พอกิน แต่ตนทำสวนมีเงินเก็บ เพราะเอา
คำสอนของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาปฏิบัติ

"ผมเป็นทหารเขาบอกว่า มีหรือทหารไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ผมบอกก็
ผมนี่แหละ ผมมาจากไม่มีอะไรเลย มาจากทหารที่ได้บำเหน็จมาแค่
8,000 บาท ทำเองทุกอย่าง ไม่จ้าง ลูกเขยเพิ่งมาช่วยเมื่อ 2 ปีนี้
ผมไม่ได้มีที่ดินแค่นี้ มีที่นาริมถนนศรีประจันต์-ดอนเจดีย์ จ.สุพรรณบุรี
อีก 200 ไร่ ให้เขาเช่าทำ เพราะแก่แล้ว ทำไม่ไหว"

"ทุกวันนี้ลูกๆ ก็มาช่วยทำสวนบ้าง โดยเฉพาะลูกเขย ถึงแม้เขาจะจบ
กฎหมายจากมหาวิทยาลัยกรุงเทพ ที่เดียวกับลูกสาวที่จบกฎหมายมา
เช่นกัน คือเมื่อก่อนลูกเขยเคยทำงานบริษัท ทำแล้วก็เป็นลูกน้องเขา
เขาด่าบ้างก็มาบอกผม ผมก็บอกว่าอยากเป็นขี้ข้าเขาก็ทำต่อไปเถอะ
แต่ถ้าอยากเป็นอิสระก็มาทำสวน เพราะทำสวนไม่ขึ้นกับใคร เขาก็เลย
มาช่วย และก็ทำของเขาเองด้วย เพราะผมเองมันไม่ไหว 70 กว่าแล้ว
ก็ให้ลูกๆ มาช่วยกัน ต้นไม้เป็นโรคเขาก็จะรู้ว่าจะใช้ยาอะไร"

"ปู่สมพงษ์" บอกว่า ที่ยังแข็งแรงอยู่ก็เพราะออกแรงทำสวน รดน้ำ
ต้นไม้ ทำเท่าที่จะทำได้ เป็นการออกกำลังกายไปในตัว ต้นไม้ก็ยัง
ปีนเอง อย่างทุเรียนเวลาจะตัดลูกต้องปีนขึ้นไปดูก่อนว่าลูกไหนอีก
กี่วันตัดได้ แล้วลงมาบอกให้เขา คือ ต้องคำนวณ เช่น ดอกบานต้อง
จำว่าวันที่เท่าไร อย่างทุเรียนหมอน 120 วัน แต่ที่สวนนี้จะยังไม่ตัด
บางทีปล่อยไว้ถึง 130 วัน เพราะการตัดต้องให้ได้ 95% ไม่ตัดเหมือน
คนอื่น จึงได้ทุเรียนที่มีคุณภาพ

พิถิพิถันแบบนี้ ชีวีเป็นสุขทั้งผู้ผลิตและผู้บริโภค!!!

"กิตติ มั่นกตัญญู"

"ที่บ้านพ่อตามีอาชีพทำสวน เป็นงานอิสระ และผมก็รักต้นไม้ รักการ
ทำสวนอยู่แล้ว ปลูกแล้วเห็นเขาเจริญเติบโตก็มีความสุขใจ ส่วนวิชา
กฎหมายที่จบมาก็เป็นการเสริมเท่านั้น เพราะการทำสวนมีความสุขดี
มีความเป็นอิสระ วันไหนเราเหนื่อยมากเราก็หยุด และผมก็ไม่ได้ถูก
พ่อตาบังคับให้มาทำสวน แต่ชอบอยู่แล้ว ถึงแม้รายได้จะไม่มากก็ตาม"

โดย : มติชน วันที่ 5/09/2007[/size]

[Aorrayong]

[somchai]

นอกจากทำสวนทุเรียนแล้ว อาชีพอีกอย่างหนึ่งคือ ขายพันธุ์ไม้ที่ตลาดนัดต้นไม้จตุจักร ทุกวัน พุธ,พฤหัสบดี

[somchai]

สมาชิกท่านใดผ่านไปผ่านมาแวะเยี่ยมเยือนพูดคุยหรือเลือกซื้อหาพันธุ์ไม้กันได้ครับ อยู่เยื้องๆ ธ.กสิกรไทย

[somchai]

พื้นที่ขายพันธุ์ไม้ในสวนจตุจักรหายากครับเดี๋ยวนี้ พี่นุ้ยมองการณ์ไกลจริงๆสมัยก่อนตอนมาขายแรกๆแทบจะไม่มีคนซื้อคนขาย แต่พี่นุ้ยก็จับจองล๊อคหรือแผงขายทั้งหมด 5แผง มีคนมาขอเช่าขายด้วยส่วนหนึ่ง
ว่างๆยังบอกให้ผมเข้าไปที่สวนอีก คงต้องรอเวลาอีกสักระยะจะเข้าไปอีกครั้งครับ