|
เมนูหลัก |
|||
|
» หน้าแรก » เว็บบอร์ด » ผู้ดูแล » ไม้ผล » พืชสวนครัว » พืชไร่ » ไม้ดอก-ไม้ประดับ » นาข้าว » อินทรีย์ชีวภาพ » ฮอร์โมน » จุลินทรีย์ » ปุ๋ยเคมี » สารสมุนไพร » ระบบน้ำ » ภูมิปัญญาพื้นบ้าน » ไร่กล้อมแกล้ม » โฆษณา ฟรี ! » โดย KIM ZA GASS » สมรภูมิเลือด » ชมรม |
|||
|
ผู้ที่กำลังใช้งานอยู่ |
|||
|
ขณะนี้มี 221 บุคคลทั่วไป และ 0 สมาชิกเข้าชม
ท่านยังไม่ได้ลงทะเบียนเป็นสมาชิก หากท่านต้องการ กรุณาสมัครฟรีได้ที่นี่ |
|||
|
เข้าระบบ |
|||
|
|
|||
|
สถิติผู้เข้าเว็บ |
|||
      ครั้ง เริ่มแต่วันที่ 1 มกราคม 2553 |
|||
|
product13 |
|||
 |
|||
|
product9 |
|||
 |
|||
|
product10 |
|||
 |
|||
|
product11 |
|||
 |
|||
|
product12 |
|||
 |
|||
 |
 |
||||
|
สัตว์เลี้ยง ไก่คอล่อน
การเลี้ยงไก่คอล่อนในภาคใต้จากข้อมูลพบว่า เกิดจากการผสมข้ามพันธุ์ระหว่างไก่คอล่อนกับไก่พื้น
ขนาดน้ำหนักตัว วัยเจริญพันธุ์ ตัวผู้อายุประมาณ 7 เดือน ตัวเมีย อายุประมาณ 5.5 เดือน โดยมีน้ำหนักตัว เพศผู้ หนัก 2.5–3.0 กก. เพศเมียหนัก 1.5–2.0 กก. เมื่อโตเต็มที่ เพศผู้หนัก 3.0–4.5 กก. เพศเมียหนัก 2.0–2.8 กก. การผสมพันธุ์ ไก่คอล่อนแม่พันธุ์ สามารถผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุ 5–5.5 เดือน ส่วนตัวผู้จะใช้ทำพันธุ์ได้เมื่ออายุ 7– 8 เดือน พ่อพันธุ์ 1 ตัว สามารถคุมแม่พันธุ์ได้ 7–10 ตัว อัตราการไข่เฉลี่ยปีละ 4–5 ชุด ชุดละ 12–15 ฟอง ฟักเป็นตัว 10–12 ตัว เลี้ยงรอด 8–10 ตัว (แม่ไก่ฟักและเลี้ยงลูกเอง) คุณลักษณะที่ดu 1. การเจริญเติบโตเร็ว เนื้อแน่น น้ำหนักตัวดี 2. ทนทานต่อโรค ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ดี โดยเฉพาะพื้นที่ที่มีอากาศร้อน 3. ให้เนื้อมากและนุ่มกว่าไก่พื้นเมืองทั่วไป 4. เนื้อล่อนไม่ติดกระดูก เหมาะที่นำไปบริโภค 5. ตลาดมีความต้องการ นิยมบริโภค 6. ขนที่คอและลำตัวมีน้อย การชำแหละใช้เวลาน้อย 7. เลี้ยงลูกเก่ง อารมณ์ดี ไม่ดุร้าย 8. เหมาะที่จะเลี้ยงรวมเป็นฝูง ในที่โล่งกว้าง 9. ผสมกับไก่พันธุ์อื่นจะได้ลักษณะเด่นลูกออกมาเป็นคอล่อน การเลี้ยงดู 1.เลี้ยงแบบปล่อยลาน จะต้องมีเนื้อที่กว้าง และมีอาหารจำพวกหญ้าและธัญพืชอย่างสมบูรณ์ เพราะไก่คอล่อนชอบอยู่อย่างอิสระสภาพพื้นแห้ง มีเนินดินน้ำไม่ท่วม มีไม้พุ่ม ไม้อาศัยนอน 2.ลี้ยงแบบขังคอก จะต้องจัดกลุ่มหรือฝูงไก่ให้มีขนาดใกล้เคียงกัน และฝูงหนึ่งๆ ไม่ควรเกิน 50 ตัว เพราะถ้ามีพื้นที่เลี้ยงน้อยไก่จะจิกตีกัน และจะต้องให้อาหารที่มีคุณภาพดี โปรตีนสูง เพราะเลี้ยงขัง คอกไม่สามารถหาอาหารโปรตีนจากแหล่งอื่นได้ การเตรียมคอกโดยโรยปูนขาวให้ทั่ว ใช้วัสดุรองพื้น เช่น แกลบ ขี้เลื่อย รองพื้นคอกหนา 1 นิ้ว พร้อมพ่นยาฆ่าเชื้อให้ทั่วก่อนนำไก่เข้าเลี้ยง ระยะเวลาการเลี้ยงดู 1.การเลี้ยงแบบปล่อยลาน จะใช้เวลาเลี้ยงประมาณ 3–4 เดือน สามารถให้น้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 1.5–1.8 กก. 2.การเลี้ยงแบบขังคอก จะใช้เวลาเลี้ยงประมาณ 2.5–3 เดือน สามารถให้น้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 1.4–1.6 กก. การให้อาหาร 1.การเลี้ยงแบบปล่อยลาน ให้อาหารที่มีโปรตีนต่างกัน 3 ระยะ ดังนี้ - ระยะแรก อายุ 0–4 สัปดาห์ ให้อาหารไก่เนื้อเล็ก - ระยะสอง อายุ 4–12 สัปดาห์ ให้รำผสมปลายข้าวและอาหารไก่รุ่น อัตรา 55:35:10 กก. - ระยะสาม อายุ 12–16 สัปดาห์ ให้รำละเอียดผสมปลายข้าวและอาหารไก่ใหญ่อัตรา 50:40: 10 กก. 2.การเลี้ยงแบบขังคอก ใช้อาหารสำเร็จรูป เช่นเดียวกับการเลี้ยงไก่เนื้อทุกประการ การป้องกันรักษาโรค โรคระบาดที่ทำความเสียหายให้แก่ไก่คอล่อน ได้แก่ โรคนิวคาสเซิล โรคหลอดลมอักเสบ โรคฝีดาษ โรคอหิวาต์เป็ด – ไก่ การทำวัคซีน ทำตามโปรแกรมการทำวัคซีนของกรมปศุสัตว์ การถ่ายพยาธิ ทั้ง พยาธิภายในและภายนอกให้ทำทุกๆ 6 เดือน แหล่งที่มีการเลี้ยงไก่คอล่อนจำนวนมากในภาคใต้อยู่ ที่จังหวัดพัทลุงส่วนจังหวัดอื่น ๆ มีเลี้ยงจำนวนน้อย
จากการสัมมนาโครงการอนุรักษ์และพัฒนาสายพันธุ์ไก่พื้นเมืองประจำถิ่น นักวิชาการสัตวบาล 8 ว สำนักสุขศาสตร์สัตว์และสุขอนามัยที่ 8 จังหวัดสุราษฎร์ธานีและนักวิชาการ สัตวบาล 5 ศูนย์วิจัยและถ่ายทอดเทคโนโลยีนครศรีธรรมราช ไก่คอล่อน-ไก่เบตง ในตอนที่ผ่านมาดิฉันได้นำเสนอเรื่องราวของไก่พื้นเมืองไทย และได้นำเสนอพันธุ์ไก่ชนในประเทศไทย กันไปแล้ว ต่อไปจะขอนำเสนอเรื่องราวของพันธุ์ไก่พื้นเมืองที่มาจากต่างถิ่นกันต่อไปนะคะ 2. ไก่พื้นเมืองมีที่มาจากต่างถิ่น ไก่พวกนี้เป็นไก่พันธุ์ต่างประเทศเช่น ไก่จีน ไก่ฝรั่งเศส ซึ่งถูกนำมาเลี้ยงในเมืองไทยนานมาแล้วจนเป็น ไก่พื้นเมืองประจำถิ่น ได้แก่ 2.1 ไก่คอล่อน(พัทลุง) ไก่คอล่อน หรือบางคนเรียกว่า ไก่คอเปลือย สนง.เกษตร จ.พัทลุง รายงานไว้ว่า "ไก่คอล่อน พัทลุง"เป็นไก่ลูกผสมระหว่างไก่คอล่อนของฝรั่งเศสกับไก่ชนของ จ.พัทลุง (ไก่คอล่อนของฝรั่งเศส เป็นไก่คอล่อนที่นำมาเลี้ยงในอินโดจีน และเมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารญี่ปุ่นได้นำเข้ามาใน ประเทศไทยเป็นอาหารของทหาร ได้ยกพลขึ้นบกที่จังหวัดนครศรีธรรมราชและสงขลามีการสร้างถนน สายยุทธศาสตร์สงขลา-พัทลุง ทำให้ไก่คอล่อนแพร่หลายในพื้นที่จังหวัดพัทลุง) แต่มีบางกระแสว่า "ไก่คอล่อนพัทลุง" เป็นไก่ที่นำเข้ามาจากประเทศมาเลเซียเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2500 ลักษณะประจำพันธุ์ไก่คอล่อน เป็นไก่ที่มีรูปร่างลักษณะหลายส่วนคล้ายไก่บ้านหรือไก่อูเช่นมีขนสีดำเหลือบเขียว แต่จะมีลักษณะ พิเศษที่แตกต่างได้แก่ ที่บริเวณไหล่ ลำคอไปถึงศีรษะไม่มีขน จึงเรียกว่า "ไก่คอล่อน" ตรงบริเวณ ด้านหลังศีรษะ (ท้ายทอย)จะมีขนเป็นกระจุกคล้ายสวมหมวก และบริเวณต้นคอด้านหน้าทั้งซ้ายและ ขวาจะมีปอยขนอยู่ข้างละกระจุกเล็กๆ ถ้าเป็นไก่แบบคอล่อนแท้จะพบว่าบริเวณต้นคอ หน้าอก หลัง และน่อง ก็จะไม่มีขนด้วย ลักษณะขน มักมีสีดำเหลือบเขียวทั้งตัวเป็นส่วนใหญ่ ขนปีกและหาง อาจมีสี ขาวแซมบ้าง ลักษณะหงอน มีลักษณะแบบมงกุฎแต่มีขนาดใหญ่กว่าไก่ชน ลักษณะเหนียง จะไม่เป็น เหนียงที่ชัดเจนเหมือนของไก่ฝรั่งแต่จะมีผิวหนังที่ใต้คางจนถึงลำคอส่วนบนเป็นแผ่นย้วยห้อยลงมา คล้ายหนังคอวัวอินเดีย ขนาดและน้ำหนักตัว เมื่อวัยเจริญพันธุ์ เพศผู้หนัก 2.5-3.0 กก. เพศเมีย หนัก 1.5-2.0 กก.เมื่อโตเต็มที่ เพศผู้หนัก 3.0-3.5กก. เพศเมียหนัก 2.0-2.8 กก. รูปร่างของไก่คอล่อน รูปร่างลำตัวคล้ายไก่ชนแต่มีบางลักษณะเด่นกว่าไก่ชน เช่น มีหน้าอกกว้าง เนื้อ หน้าอกเป็นมัดใหญ่มาก ถ้าเทียบกับไก่ชน ถ้ายังเป็นๆ ผู้บริโภคอาจรังเกียจบ้างเพราะส่วนที่ไม่มีขนจะมี หนังสีแดงดูรูปร่างไม่สวยงามเหมือนไก่ชน แต่ถ้าทำการฆ่าถอนขนแล้ววางคู่กับไก่บ้าน(ชน) คนก็จะ เลือกไก่คอล่อนเพราะมีรูปร่างดีดูมีเนื้อมากกว่าไก่บ้าน(ชน) ที่ได้ชื่อว่าไก่คอล่อน(พัทลุง) ก็เพราะ เป็นที่นิยมเลี้ยงกันมากในอำเภอต่างๆ ของจ.พัทลุง แต่จากการสำรวจในเบื้องต้นพบว่ามีการเลี้ยงกัน อยู่ทั่วไปในภาคใต้ตอนล่าง แต่ไม่หนาแน่นเท่าที่จังหวัดพัทลุง 2.2 ไก่เบตง ประวัติความเป็นมาของ ไก่เบตง สำนักงานปศุสัตว์อำเภอเบตง จังหวัดยะลา รายงานว่า ตามประวัติความ เป็นมาของไก่พันธุ์เบตง เข้าใจว่าเป็นไก่ที่มีเชื้อสายมาจากไก่พันธุ์แลงชาน มีถิ่นกำเนิดอยู่ใน สาธารณรัฐประชาชนจีน ไก่เบตงมีชื่ออีกชื่อหนึ่งควบคู่กันไปในหมู่คนจีนเบตง คือ ไก่กวางไส (กวางไส เป็นเมืองหนึ่งในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน) คนจีนได้อพยพย้ายถิ่นฐานมาจากเมืองกวางไส และนำไก่พันธุ์นี้เข้ามาทางประเทศมาเลเซีย นำมาเลี้ยงในพื้นที่อำเภอเบตง และอำเภอธารโต จังหวัด ยะลา และบางส่วนของจังหวัดนราธิวาส ปัจจุบันนี้ไก่พันธุ์นี้มีจำนวนลดน้อยลง เนื่องจากการเกิดโรค ระบาดและการกลายพันธุ์ ขาดการคัดเลือกพันธุ์ที่ดี ลักษณะขนของไก่เบตง ขนมีสีเหลืองทอง หรือเหลืองอ่อนตลอดตัว ทั้งตัวผู้และตัวเมียช่วงอายุยังน้อย จะมีขนน้อย อายุ ประมาณ 4 เดือน จึงจะมีขนขึ้นเต็มตัว ลักษณะหาง เป็นไก่ที่มีขนหางสั้น หางเป็นดอก ไม่มีขนแผ่น แข็ง ลักษณะปาก จงอยปากงองุ้มแข็งแรง มีสีเหลือง ลักษณะหงอน เป็นหงอนจักร ประมาณ 5–6 จักร สีแดง (ตัวเมีย มีเพียง 4–5 จักร) ลักษณะปีก มีขนปีกสั้น ไม่มีขนปีกแข็ง (long flight feather) และไม่มีขนสีดำแซม ลักษณะหาง เป็นดอก ลักษณะผิวหนัง มีสีเหลือง, แดงเรื่อๆ ลักษณะแข้ง มีสีเหลือง ลักษณะนิ้ว มีสีเหลือง ลักษณะเล็บนิ้ว มีสีขาวอมเหลือง น้ำหนักตัวผู้โตเต็มที่ หนักประมาณ 3 กิโลกรัม น้ำหนักตัวเมียโตเต็มที่ หนักประมาณ 2.5 กิโลกรัม
ผลงานวิจัยมหาวิทยาลัยทักษิณ : พบสรรพคุณของ กวาวเครือขาว สมุนไพรไทย สามารถเพิ่ม น้ำหนักตัวไก่พื้นเมืองพันธุ์แดงและพันธุ์คอล่อนและทำให้ไม่มีการสะสมของสารคล้ายฮอร์โมนเอส โตรเจนในเนื้อไก่ ปลอดภัยสำหรับผู้บริโภค
อาจารย์วิศาล อดทน หัวหน้าคณะผู้วิจัย กล่าวว่า ปัจจุบันการเลี้ยงไก่พื้นเมืองตอน ชาวบ้านนิยมใช้
การตอนไก่แบบผ่าข้างนั้นทำได้โดยตัดเอาอัณฑะที่เป็นแหล่งผลิตฮอร์โมนเพศผู้ออก ทำให้ไม่สามารถ
กวาวเครือขาวมีสาระสำคัญอยู่ในกลุ่ม Isoflavonois เช่น Miroestrol และ
สนใจข้อมูลเพิ่มเติมโปรดติดต่อ อาจารย์วิศาล อดทน คณะเทคโนโลยีและการพัฒนชุมชน
* หมายเหตุ งานเขียนชิ้นนี้ ได้รับการคุ้มครองสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครองสิทธิทางปัญญา โดย
ลิขสิทธิเป็นของผู้เขียน ที่ให้เกียรตินำเผยแพร่ผ่าน วิชาการ.คอม เรามีความยินดีและอนุญาตให้ทำ ซ้ำหรือเผยแพร่ต่อเพื่อประโยชน์ทางการศึกษาเท่านั้น กรุณาให้เกียรติผู้เขียน โดยอ้างชื่อผู้เขียนและ วิชาการ.คอม (www.vcharkarn.com) ทุกครั้งที่ทำการเผยแพร่ต่อ ห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใด ไปเผยแพร่ต่อในสื่อที่เอื้อประโยชน์ทางธุรกิจก่อนได้รับอนุญาต ขอขอบคุณที่ร่วมกันช่วยสร้างให้ สังคมไทยเป็นสังคมแห่งปัญญา สงวนลิขสิทธิ์โดย © ++kasetloongkim.com++ All Right Reserved. ติดประกาศ: 2010-05-05 (3391 ครั้ง) |
|||||
 |
 |